Abstract
The consequences of last crisis on financial market is the promotion of the macroprudential policy as new approach in regulatory policy on the financial sector. The main ideas of goal, tasks and instruments of macroprudential policy were presented in the article. They were confronted with the goal, tasks and instruments of microprudential supervisory policy. This comparison indicates the existence of general goal of macroprudential policy but there are also some problems concerning the detailed tasks of this policy. This result causes the further problem with identification of many instruments which should be belong to the marcoprudential policy only. Lack of detailed tasks of macroprudential policy and similar instruments used by micro- and macroprudential policy may generate some tension in supervisory policy and diminish the safety of financial sector and the trust its clients. We recommend to implement the new supervisory policy on step by step basis, collecting all the time the necessary experience and to take the decision later if the institutional separation of macroprudential policy is really reasonable or it is better to divide the tasks of this policy between microprudential policy and central bank activity.
Highlights
Ostatni kryzys na rynkach finansowych uwidocznił, że dotychczas stosowane instrumenty polityki nadzorczej nie zapobiegają powstawaniu sytuacji kryzysowych na rynkach finansowych
tasks and instruments of macroprudential policy were presented in the article
This comparison indicates the existence of general goal of macroprudential policy
Summary
W zakresie celów sprawowania obu form nadzoru ostrożnościowego nad bankami musi istnieć różnica wynikająca z różnych definicji nadzoru. W przypadku nadzoru mikroostrożnościowego stosuje się zasadę bottom-up, gdzie podstawą jest analiza sytuacji w poszczególnych podmiotach, która następnie jest agregowana do poziomu całego sektora. Natomiast w przypadku nadzoru makroostrożnościowego stosuje się przede wszystkim podejście top-down, gdzie punktem wyjścia jest analiza prawdopodobieństwa i kosztów ryzyka systemowego, a następnie jest ono dezagregowane na problemy poszczególnych instytucji finansowych [Crockett, 2000]. Przykładem takiego braku precyzji może być chociażby pojawienie się systemowego problemu w bankowości spółdzielczej lub w sektorze banków hipotecznych. Wynika ono z konieczności odpowiedzenia na pytania, w jakich sytuacjach podmiotem właściwym do podejmowania działań zapobiegawczych powinien być organ nadzoru makroostrożnościowego, a w jakich bardziej właściwym jest jeden z organów odpowiedzialnych za politykę gospodarczą kraju lub bank centralny odpowiedzialny za politykę monetarną. U nościowym ma zatem szerszy kontekst, gdyż odnosi się do generalnego problemu podziału kompetencji organów w prowadzeniu polityki gospodarczej
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
