Abstract

<p>Metaforyka związana z pojęciami jasności i ciemności należy do najbardziej wyrazistych narzędzi służących wprowadzaniu i podtrzymywaniu manichejskiego podziału na swoich i obcych w wielu dyskursach, w tym również w sowieckim ideologicznym dyskursie o kulturze okresu tzw. odwilży. Analizie poddano około 400 tekstów o tematyce kulturalnej, publikowanych w latach 1953–1957 w gazecie „Prawda”, które charakteryzują się m.in. konfrontacyjnym charakterem związanym z przesileniem politycznym oraz kulturalnym w epoce poststalinowskiej. Artykuł jest próbą analizy funkcjonowania metaforyki związanej z pojęciami światła i ciemności w sowieckiej propagandzie kulturalnej tego okresu. Okazuje się, że metaforyka ta pełniła ważną rolę w próbach odgórnego sterowania życiem kulturalnym kraju oraz że sposoby jej zastosowania bynajmniej nie odbiegają od najdawniejszych wzorców znanych piśmiennictwu ruskiemu. W badanym dyskursie metafora światła i ciemności pozwalała na wyrażenie istotnych kategorii, na których promocji zależało jego autorom centralizm zarządzania kulturą, przewodnia rola określonych jednostek i środowisk kulturalnych w kreowaniu kultury, wyższość kultury swoich nad kulturą obcych itd. Poprzez odwołanie się do pojęć archetypowych nadawca zyskiwał gwarancję skuteczności tego typu oddziaływania.</p>

Highlights

  • Śmierć Stalina w 1953 roku postawiła ówczesny świat, a zwłaszcza ZSRR przed zasadniczym pytaniem – co dalej

  • Stosunkowo szybko pojawiły się opinie i teksty, które z punktu widzenia ortodoksyjnych wyznawców doktryny socrealistycznej stanowić mogły zagrożenie, jak choćby słynny artykuł Władimira Pomerancewa Ob iskrennosti v literature

  • Nominacje użyte w tej wypowiedzi można dzielić na dwie kategorie – nominacje związane z kulturą w ścisłym jej rozumieniu, nominacje, które przy założeniu, że istnieje jakiś związek między kulturą, a tym co „piękne w życiu”, można uznać za pośrednio związane z działalnością kulturalną, choć założenie takie nie wydaje się specjalnie uzasadnione i nominacje zupełnie, nawet przy najwymyślniejszych interpretacjach, niezwiązane z tematyką kulturalną

Read more

Summary

Introduction

Śmierć Stalina w 1953 roku postawiła ówczesny świat, a zwłaszcza ZSRR przed zasadniczym pytaniem – co dalej. Metaforyka związana z pojęciami jasności i ciemności należy do najbardziej wyrazistych narzędzi służących wprowadzaniu i podtrzymywaniu manichejskiego podziału na swoich i obcych w wielu dyskursach, w tym również w sowieckim ideologicznym dyskursie o kulturze okresu tzw.

Results
Conclusion
Full Text
Published version (Free)

Talk to us

Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have

Schedule a call