Mechanics of Migration from Rural to Urban from the Perspective of Lee Theory: The Case in Bursa

Abstract

Türkiye Cumhuriyeti iç göçler açısından 1950’li yıllara kadar sakin bir dönem geçirmiştir. Türkiye’de iç göç hareketlilikleri 1950’lerden sonra bazı yapısal değişikliklerle başlamış, politik ve sosyolojik bağlamda değişimlerle iç göç hareketliliği hız kazanmıştır. Türkiye’nin yapısal değişimleri ile birlikte insanlar, kırlardan kentlere göç etmeye başlamıştır. Bunun yanında ilk değişimlere karşılık toplumun tepkilerinden biri şüphesiz günümüze kadar devam eden iç göç olgusu olmuştur. İnsanlar iç göç hareketlerini gerçekleştirirken gelişmiş büyükşehirlere doğru yönelmişlerdir. Bursa şehri iç göç açısından her zaman tercih edilen, gelişmiş büyük şehirlerden biri olmuştur ve hala da ilk tercih edilen illerin başında gelmektedir. Bu çalışmada amaç Bursa’ya gerçekleşen iç göç hareketinin altında yatan temel faktörleri belirlemek olmuştur ve bu da Lee Kuramı Perspektifinden analiz edilmiştir. Anket yoluyla elde edilen bilgiler sonucunda Bursa’ya göçe neden olan temel faktörün % 76,8 ile ekonomik olduğu, gelinen yerdeki itici faktörün % 52,9 ile işsizlik olduğu ve varılan yerdeki çekici faktörün % 47,4 ile daha iyi iş imkanları ve yüksek ücret olduğu bulunmuştur. Gelinen yer ile iç göçe neden olan temel faktörler arasında, varılan yer ile çekici faktörler arasında ve gelinen yer ile itici faktörler arasında istatistiksel olarak anlamlı birer ilişki bulunmuştur.