Abstract
In deze casus wordt de aanwezigheid van een losse processus coronoïdeus bij een tien jaar oude, mannelijke Tervuerense herder beschreven. Het signalement is atypisch, aangezien deze aandoening voornamelijk jonge honden treft en ze minder frequent bij Tervuerense herders voorkomt. De hond vertoonde unilaterale kreupelheid aan de linkervoorpoot die over een periode van negen maanden geleidelijk was toegenomen. Dankzij verder orthopedisch en radiografi sch onderzoek kon een defi nitieve diagnose van een losse processus coronoïdeus worden gesteld. Naast de afwijkende vorm van de mediale processus coronoïdeus en erge osteosclerose was er slechts milde artrose op te merken, wat men niet zou verwachten bij een oudere hond met een chronisch probleem. Bovendien was het probleem unilateraal aanwezig, terwijl een losse processus coronoïdeus zich vaak bilateraal manifesteert. Met behulp van artroscopie kon men het gewricht inspecteren en werd het aanwezige losse fragment met succes verwijderd. In een groot deel van de gevallen blijven oudere dieren na de ingreep manken, maar in dit geval gaf de ingreep aanleiding tot een duidelijke klinische verbetering en de hond werd opnieuw mankvrij.
Highlights
De meest voorkomende oorzaken van manken vanuit de elleboog worden gegroepeerd onder de term elleboogdysplasie en bestaan uit een losse processus coronoïdeus (LPC), osteochondrosis dissecans (OCD) van het mediale deel van de humeruscondyl, losse processus anconeus (LPA) en elleboogincongruentie (Samoy et al, 2005; Samoy et al, 2011; Reuss-Lamky H., 2012)
Further orthopedic and radiographic examinations revealed a definitive diagnosis of a fragmented coronoid process
Except for an abnormal form of the medial coronoid process and severe osteosclerosis, there was only a mild osteoarthrosis, which is not expected in an old dog with a chronic problem. It was a unilateral problem, whereas a fragmented coronoid process is frequently presented as a bilateral disorder
Summary
Mannelijke, intacte Tervuerense herder van 29 kg werd aangeboden op de kliniek Orthopedie van de Kleine Huisdieren, Faculteit Diergeneeskunde (Merelbeke, UGent) met de klacht van manken van de linkervoorpoot. Nochtans was de hond nog steeds actief en werd er noch na inspanning noch na rust verergering van het manken gezien. De hond werd drie maanden na het ontstaan van de klachten door de geconsulteerde dierenarts behandeld met een injectie methylprednisolone (geen informatie over de gegeven dosis) en een glucosamine-voedingssupplement (geen informatie over de gegeven dosis), maar dit bracht geen verbetering. De injectie met methylprednisolone (geen informatie over de gegeven dosis) werd herhaald.
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
