Legalising land rights: local practices, state responses and tenure security in Africa, Asia and Latin America

Abstract

Listen

Translate article

Miljoenen mensen wonen en werken op land waarop zij geen officiC+le rechten hebben. Hun bezit wordt vaak wel beschermd door niet-statelijke rechten die wortelen in lokale gemeenschappen. Ontwikkelingsdeskundigen en donoren hebben lange tijd zulke onofficiC+le regelingen als een hinderpaal voor ontwikkeling gezien en gewerkt aan invoering van individueel eigendom en complexe registratie, teneinde investeringen in land, huis en bedrijfje aan te moedigen en de productiviteit te verhogen. Deze aanpak werkt niet en daarom wordt nu gezocht naar een nieuwe, pluralistischer aanpak die probeert lokale regelingen te erkennen en waar nodig te verbeteren. In dit boek worden zulke nieuwe benaderingen onderzocht. Experts uit acht landen in AziC+, Latijns-Amerika en Afrika behandelen eerst de landwetgeving en -politiek van hun land en komen dan met een concrete gevalstudie van zo'n nieuwe aanpak. Steeds is de vraag wat zo'n nieuwe statelijke aanpak van landrechten betekent in het dagelijkse leven van kleine boeren (ruraal), van bewoners van onofficiC+le stedelijke wijken (urbaan) en van mensen die onder de rook van de stad wonen en werken (peri-urbaan). Hoe zeker voelen zij zich nu van hun rechten (tenure security), kennen ze de nieuwe regeling en kunnen ze zich er effectief op beroepen (legal empowerment), werken de overheidsinstanties controleerbaar (control of bureaucrats)? Millions of people live and work on land that they do not legally own in accordance with enforceable state law. The absence of state recognition for local property rights affects people's tenure security and impedes development. Efforts to legalise extra-legal land tenure have traditionally emphasised individual titling and registration. Disappointment with such approaches have led to a search for 'a third way' in land tenure regulation that will reconcile state perspectives with local land rights. This book contributes to the quest for a new pluralistic approach. It combines the description of land tenure regimes in Africa, Latin America and Asia with an analysis of designs, objectives, and actual implementation of specific legalisation programmes. This allows for conclusions on the relationship between various kinds of legalisations and tenure security and the challenges to improve the design and implementation of legalisation programmes