Abstract
Türk Silahlı Kuvvetleri’nin (TSK) yurt dışında kullanılması teklifleri olarak hükûmet tezkereleri, kimi zaman rutin bir Türkiye Büyük Millet Meclisi (TBMM) işlemi olarak yürütülmekte kimi zaman da toplumun tüm kesimlerince günlerce tartışılmakta, hatta siyasi krizlere neden olabilmektedir. Özellikle tartışmalı tezkereler; ulusal güvenlik ve dış politika açısından hayati kararlara veya Türk siyasal hayatındaki dönüm noktalarına dönüşebilmekte, aynı zamanda Türkiye’nin Barışı Destekleme Harekâtlarına (BDH) katılım politikalarına ilişkin önemli ipuçları verebilmektedir. Bu makalenin amacı; literatür taraması ve içerik analizi yöntemlerinden ve sosyal inşacı yaklaşımdan yararlanarak, United Nations Interim Force in Lebanon-II (UNIFIL-II) katılımı örneği üzerinden, tezkerelerin ve dolayısıyla BDH’na katılım kararlarının arkasındaki karmaşık yapı ve etkenleri ortaya koymak ve Türkiye’nin BDH’na katılımlarındaki temel motivasyonlarının neler olduğuna ilişkin çıkarımlarda bulunmaktır. Makale; Türkiye’nin BM Lübnan misyonuna katılımında başlangıçta dış faktörlerin etkili olduğunu, fakat sonraki yıllarda iç motivasyonların daha etkili hale geldiğini, hem söylem hem de eylemlere yansıyan bu değişimin ise sosyal inşacı yaklaşımla daha iyi açıklanabileceğini iddia etmektedir. Bunun yanında, çok girdili ve hassas dengeler üzerine kurulu katılım kararlarının iç siyaset konusu haline geldiğinde yanlış yönlendirme ve tehlikeli ayrışmalara da yol açabildiği görülmektedir.
Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
