Lasy wybranych dużych obszarów leśnych = The forests in selected examples of Poland’s Large Forest Areas

Roman Zielony

doi:10.7163/przg.2021.3.7

Abstract

Key issues for spatial planning and development, nature protection and forestry in Poland relate to the problems encountered in determining the area of forests included within – and the boundaries of – what are known as the Large Forest Areas (LFAs) in Poland. Even as overall forest cover in the country has increased steadily – by about 2.5 million ha overall – since 1945, the data available for the LFAs relate to measurements made as long ago as in the 1960s and 1970s. Even then, it is often unclear whether it is total areas or areas of forest that are being referred to in relation to the LFAs. There is thus an urgent need for meas-urements to be updated, with a view to the present-day boundaries of the Areas being delim-ited. Some 80‑100 LFAs are in fact distinguished in Poland, in line with definitions relating to total area exceeding 10,000 ha (100 km2) and forest cover exceeding 35%. While many of the LFAs received Proper-Noun names at one point or another in their histories, as used locally in a given region, and in guides and publications, there are also less culturall-defined areas that still await naming. Efforts to determine the boundaries of the LFAs at this point allow, not only for renewed or de novo determination of their overall areas and areas of forest, but also for an advancement of our knowledge regarding any items of cultural heritage that may be present within LFAs. Such data will be useful or essential as new physiographic, economic and tourist guide-studies are developed; and they will encourage and facilitate the more-detailed analysis and assess-ment of forest management taking place within the limits of the LFAs. In line with the effort made to achieve the above goals, this article details selected problems encountered with the delimitation of forest boundaries and areas, as these are exemplified by the Polish LFAs of the Białowieża, Bolimów, Borki, Knyszyn, Kampinos, Noteć, Romincka, Tuchola, Łuków and Chojnów Forests. Figures for overall area and area of forest were indeed obtained and are presented here for the selected examples of LFAs, which are also augmented by the so-called Dobrzejewice and Lubniewice Forests not distinguished in this way before now.

Highlights

Wykonane ustalenia i obliczenia wykazują, że tylko powierzchnia Puszczy Boreckiej – około 230 km2 podawana w publikacjach (Zaręba, 1986; Sokołowski, 2006) jest zbliżona do powierzchni ogólnej dużych obszarów leśnych (DOL) Puszcza Borecka ustalonej w ramach niniejszych badań
W pozostałych przypadkach określona powierzchnia ogólna DOL jest większa lub znacząco większa od publikowanych danych (Błaszczyk, 1965; Heymanowski, 1965; Reindl, 1965; Faliński, 1968; Zaręba, 1986; Zielony, 2004; Anders i Kusiak, 2005; Sokołowski, 2006; Zawadzka i Kwiecień, 2011)
Figures for overall area and area of forest were obtained and are presented here for the selected examples of Large Forest Areas (LFAs), which are augmented by the so-called Dobrzejewice and Lubniewice Forests not distinguished in this way before now

Summary

Roman Zielony

Ustalenie granic DOL umożliwi określenie ich powierzchni ogólnej i zajmowanej przez lasy oraz uszczegółowi wiedzę o lokalizacji obiektów przyrodniczych i kultury materialnej. Najczęściej także nie wiadomo czy wielkości te odnoszą się do powierzchni ogólnej czy zajętej wyłącznie przez lasy?. Duży obszary leśny (DOL) to zwarty teren o powierzchni ogólnej nie mniejszej niż 100 km, na którym dominującą formą lub jedną z głównych form pokrycia terenu są lasy, o lesistości powyżej 35%, gdzie nazwy własne „Bory”, „Lasy”, bądź „Puszcza” są znane i stosowane, a także tereny zalesione głównie po II wojnie światowej gdzie takich nazw jeszcze brak lub są wprowadzane. Granice DOL należy uznawać za granice jednostek krajobrazowo-fizjograficznych (Kistowski, 2000; Solon, 2000), których jedynym kryterium wyróżniania jest występowanie zwartych dużych obszarów leśnych, wyraźnie wyodrębniających się od otaczających je terenów rolnych, osadniczych, zajętych przez wody bądź innych. Granice okresowe (często przejściowe) to linie lub strefy rozdzielające grunty pokryte roślinnością drzewiastą bądź krzewiastą od terenów z innymi formami pokrycia terenu (użytkowania), na których następują bądź są spodziewane w najbliższych latach zmiany pokrycia terenu – wylesienia lub zalesienia

Kryteria wyznaczania

Zakres opracowania

Ogólna charakterystyka

Kampinoska M

Lasy Lubniewickie

Findings

Summary