Abstract
<p>W 1980 roku Janos Kornai opublikował pracę pt. „Gospodarka niedoboru”. Zdefiniował w ten sposób centralnie sterowaną gospodarkę Komunistyczną. Także w Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej, kraju, w którym po II wojnie światowej władzę przejęła Polska<br />Zjednoczona Partia Robotnicza, brakowało wielu artykułów. Choć osobom żyjącym w czasach PRL w pamięci zapisał się głównie brak podstawowych artykułów spożywczych czy przemysłowych,<br />także ilość (i jakość) zabawek pozostawiała wiele do życzenia. Brakowało nie tylko tkanin, surowców i innych materiałów potrzebnych do produkcji zabawek, ale także specjalistycznych maszyn i innych urządzeń. Nie było także odpowiedniej ilości wykwalifikowanych pracowników, m.in. z tego powodu w okresie PRL-u nie każde przedsiębiorstwo produkujące<br />zabawki zatrudniało własnych projektantów. Mimo to w spółdzielniach pracy (bo to właśnie stamtąd pochodziła większość lalek czy<br />samochodzików, które można było kupić w sklepach czy kioskach ruchu) powstawało wiele ciekawych wzorów. W artykule opisałam zarówno działalność zakładowych wzorcowni i prototypowni,<br />jak i przywołałam nazwiska projektantów pracujących w przemyśle zabawkarskim.</p>
Highlights
Although people living in the times of the People's Republic
Z zabawkami już lepiej, 1964. „Przegląd Drobnej Wytwórczości”, nr 20, s. 17–18
Summary
Zabawka stanowi pierwsze dzieło sztuki, z jakim styka się człowiek u progu drogi swojego życia. Duża część zabawek oferowanych w sklepach czy kioskach „Ruchu” wytwarzana była w polskich przedsiębiorstwach, przede wszystkim w spółdzielniach pracy, niewielkie ilości importowano Ponieważ to właśnie w spółdzielniach pracy wytwarzano większość zabawek dostępnych w sklepach, przedstawię historię ich rozwoju, a także bolączki pracujących tam osób – wśród nich projektantów. W lipcu 1945 roku spośród znajdujących się na ziemiach polskich 30 zakładów produkujących instrumenty muzyczne i zabawki czynnych było 22 Ilość zabawek po II wojnie światowej nie była wystarczająca, liczyła się więc każda inicjatywa, która miała na celu poprawienie sytuacji na rynku. Te działania zostały jednak uznane przez władze centralne podczas II zjazdu PZPR w 1954 roku za niewystarczające, a stan rozwoju produkcji zabawkarskiej za niedostateczny, dlatego w tym samym czasie podjęto decyzję o wyłączeniu produkcji zabawek z zakresu działania Cepelii[4]. Ale i praktyczne – „ustępująca jak guma pod naciskiem palca masa o kolorze identycznym jak ciało dziecka, łączy w sobie wszystkie walory estetyki, trwałości, bezpiecznej zabawy i nauki” (Piętowski, Witaczek 1957, s. 206)
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
