Kreatywne dzieci z trudnościami w uczeniu się – stereotypy i uprzedzenia jako inhibitory twórczego potencjału człowieka

Abstract

<b>Wprowadzenie.</b> Zadaniem edukacji, w której od lat mówi się o egalitarnym podejściu do twórczości dzieci oraz znaczeniu tej twórczości dla procesu uczenia się, jest tworzenie warunków pozwalających wszystkim dzieciom na kreatywność w działaniu i twórcze realizowanie się w różnych dziedzinach. Przyjęcie takiej strategii powoduje, że każde dziecko może stać się „twórczym indywidualistą” i „innowatorem roli”, co w perspektywie może prowadzić do budowania pożądanego modelu skuteczności życiowej własnej osoby, a tym samym satysfakcjonującego „bycia-w-świecie”. <b>Cel.</b> Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na podwójną „wyjątkowość” dzieci z trudnościami w uczeniu się – z jednej strony na ich ograniczenia w rozwoju, z drugiej – potencjał twórczy, który nie znajduje jednak, ze względu na zewnętrzne inhibitory, odzwierciedlenia w ich funkcjonowaniu. <b>Metoda.</b> Prezentując zagadnienie, dokonuję eksplikacji pojęć kreatywności i twórczości, a wskazując na inhibitory kreatywności dzieci z trudnościami w uczeniu się, odwołuję się do przeglądu badań (w tym wyników badań własnych prowadzonych wcześniej), wskazujących na inhibitory odkrywania, stymulowania i wspierania kreatywnego potencjału dzieci z trudnościami w uczeniu się. <b>Wnioski.</b> Z prowadzonych analiz wynika, że odejście od stereotypowego myślenia dorosłych o kreatywności dzieci z trudnościami w uczeniu się umożliwi dzieciom rozwijanie potrzeb związanych z samorealizacją i autokreacją, zwiększając tym samym ich poczucie skuteczności uczenia się.