Abstract
The keynote of the article is treating culture as a general box for communicative conventions. Transformations that take place in contemporary culture are multidimensionally delaminated. Such transformations are also the reason for the coexistence of detailed conventions established in tradition (communication, style, genre conventions) with some innovative tendencies. As the conventions based on social agreement are polymorphic, it is very hard to describe the abovementioned dependencies. The phenomenon of isomorphism becomes noticeable only in some systems. The cultural crack mentioned before depicts the situation only in general. According to the main styles of the contemporary Polish language (for example administrative, religious or scientific styles), cultural crack may be interpreted as the motivation system of style conventions. The tradition clashes with innovations in every style. The detailed processes that describe such antinomies are specific according to their communicative circumstances, especially the activity of the members of a communicative community. The communicative efficiency of particular language users and the state of genre conventions are the causes of differentiations. Innovation takes a new shape, as it results from the usage of convention A for convention B.
Highlights
Transformations that take place in contemporary culture are multidimensionally delaminated. Such transformations are the reason for the coexistence of detailed conventions established in tradition with some innovative tendencies
As the conventions based on social agreement are polymorphic, it is very hard to describe the abovementioned dependencies
The cultural crack mentioned before depicts the situation only in general
Summary
Problematyka konwencji jawi się filologowi jako niezwykle istotna, interesująca oraz intrygująca, a więc warta ciągłego zgłębiania, reinterpretowania i operacjonalizowania badawczego. W dziejach kultury odnajdujemy, jak wiadomo, okresy traktowania konwencji jako takiego obramowania twórczości (artystycznej), które nie kojarzy się z niewolniczym przymusem. Zróżnicowany bywa stosunek członków danej wspólnoty komunikacyjnej do konwencji, które mogą być odbierane zarówno jako zbiory reguł porządkujących interakcje i je usprawniających, jak i jako komunikacyjne niewolnictwo. Kulturze (określmy ją jako tradycyjną) można przypisać względną trwałość wzorów, ich charakter normatywny, rytualizm oraz istnienie kulturowego centrum (rdzenia kultury) w postaci kanonu uznawanych wartości, autorytetów i typów zachowań. Sygnalizowany wyżej rozłam, kulturowe pęknięcie skutkuje nie tylko konserwacją lub lekką modyfikacją (często interferencyjną) ogólnych konwencji kulturowych, lecz także gwałtownym ich zastępowaniem regułami nowymi, które wiążą się z ignorowaniem tradycji, z jej odsuwaniem na margines i umacnianiem nowych wzorów umożliwiających zadomowienie w nowej rzeczywistości. Z powyższych wywodów wynika, że pojęcia konwencji nie da się zamknąć w eksplikacji w pełni zadowalającej i wyczerpującej wszystkie aspekty oraz zakresy stosowania. Postaram się przy tym uwzględniać (w miarę możliwości) zarówno perspektywę obserwatora, jak i aktorów komunikacyjnej gry
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
