Abstract
Złożoność stosunków społeczno-gospodarczych i ich zmiany wymagają skutecznych działań administracji publicznej, najbardziej adekwatnych do tych stosunków i ogólnych założeń ustrojowych prawnych form jej działania. Dziedziną, w której konceptualizacja katalogu form działania administracji publicznej jest szczególnie skomplikowana, ze względu na silne jej powiązanie z uwarunkowaniami ekonomicznymi, społecznymi, a w szczególności ustrojowymi – jest sfera prowadzenia polityki rozwoju. Dla zorganizowania współpracy podmiotów prowadzących politykę rozwoju, Rady Ministrów i jednostek samorządu terytorialnego, zobowiązanych do realizacji wspólnego celu, jakim jest rozwój i spójność kraju, przyjęto konstrukcję umownego kształtowania wzajemnych relacji (kontrakt terytorialny). Umowna modyfikacja stosunków publicznoprawnych nie powinna jednak wpływać na pozycję podmiotów wchodzących w te publicznoprawne związki. Stąd postulat uwzględniania granic samodzielności kształtowania wzajemnych relacji wynikających nie tylko z uwarunkowań o charakterze funkcjonalnym bądź organizacyjnym, lecz z ustrojowej pozycji uczestników tych stosunków, gwarantowanej w Konstytucji RP.
Highlights
ZINSTYTUCJONALIZOWANE PARTNERSTWO JAKO FORMUŁA WSPÓŁPRACYPaństwa członkowskie Unii Europejskiej zobowiązane są do urzeczywistnienia działań przyczyniających się do rozwoju kraju i spójności w wymiarze społecznym, gospodarczym i przestrzennym[1]
The complexity of social and economic relationships and their constant changes require efficient measures undertaken by public administration, which ought to be adequate to the general political assumptions of the legal form of its activities
The sphere in which the conceptualisation of the catalogue of forms of actions taken by public administration is complicated due to its strong connections with the economic, social and political conditioning is the development policy
Summary
Państwa członkowskie Unii Europejskiej zobowiązane są do urzeczywistnienia działań przyczyniających się do rozwoju kraju i spójności w wymiarze społecznym, gospodarczym i przestrzennym[1]. Unijne regulacje normatywne nie narzucają rozwiązań w sferze organizacji podmiotowej i sposobu osiągania wskazanych celów. Podkreśla się jednak konieczność budowania na poziomie krajowym odpowiedniego systemu organizacji struktur i organizacji działania. Zapewnić ma on zdolność realizacji celów traktatowych oraz zadań wynikających z przepisów prawa unijnego[2], z uwzględnieniem zasad i podstawowych wartości Unii Europejskiej. W dziedzinie, jaką jest wzmocnienie spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej w rozszerzonej Unii Europejskiej, szczególne miejsce zajmuje zasada zapewnienie właściwego (co należy rozumieć jako skutecznego) systemu odpowiedzialności państwa członkowskiego za wykonywanie zadań na odpowiednim szczeblu terytorialnym, zgodnie z instytucjonalnymi, prawnymi i finansowymi ramami danego państwa członkowskiego oraz z zastrzeżeniem
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callDisclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
