Kanser Tedavisi İçin Yatan Hastalarda Malnütrisyonun Antropometrik Ölçümler ve Kas Fonksiyonlarına Etkisi

Abstract

Amaç: Kanserde malnütrisyon, tümörden ya da tedavilerden kaynaklanan etkiler nedeniyle sık görülür. Bu çalışmanın amacı onkoloji kliniğinde yatan hastaların nütrisyonel durumlarını saptamak ve malnütrisyonun antropometrik ölçümler, kas fonksiyonları ve hastanede yatış süreleri üzerindeki etkisini değerlendirmektir.
 Bireyler ve Yöntem: Bu prospektif, gözlemsel çalışma Ege Üniversitesi Hastanesi, Onkoloji kliniğinde yatan, yaş ortalaması 51.7±16.3 yıl olan, 422 hasta (%49.1’i erkek, %50.9’u kadın) ile gerçekleştirilmiştir. Hastalara Nütrisyonel Risk Taraması (NRS-2002) yapılmış, skorun ≥3 olması malnütrisyonlu ya da malnütrisyon riski altında olarak değerlendirilmiştir. Hastaların beden kütle indeksi (BKİ), üst orta kol çevresi (ÜOKÇ), baldır çevresi (BÇ), el kavrama gücü ölçülmüş, günlük enerji ve protein alımları, aldıkları beslenme tedavileri ile hastanede yattıkları gün sayısı kaydedilmiştir.
 Bulgular: Hastaların %68.5’inin NRS-2002 skoru ≥3, %17.1’inin BKİ’si ≤18.5 kg/m2 olarak bulunmuştur. Hastaların %72.7’si tanı öncesinde ya da sonrasında vücut ağırlığı kaybetmiş, bunların %47.9’u >%10 vücut ağırlığı kaybetmiştir. El kavrama gücü erkeklerde <30 kg olanların oranı %57.7, kadınlarda <20 kg olanların oranı %67.4’tür. Hastaların %31.8’inin BÇ <31 cm, ÜOKÇ erkeklerde <26.4 cm olanların oranı %41.5, kadınlarda <23.2 cm olanların oranı %21’dir. Malnütrisyonlu olan ve olmayan hastaların oral enerji alımları (sırasıyla, 832.6±566.43 kkal/gün, 1525±691.25 kkal/gün), protein alımları (sırasıyla, 32.1±25.06 g/gün, 59.4±31.14 g/gün), BKİ (sırasıyla, 22.8±4.89 kg/m2, 26.6±4.53 kg/m2), BÇ (sırasıyla, 32.1±4.89 cm, 36.1±3.70 cm), el kavrama gücü (sırasıyla, 19.3±9.42 kg, 28.1±11.01 kg), ÜOKÇ (sırasıyla, 25.6±4.74 cm, 29.6±3.99 cm) ve hastanede kalış süresi (sırasıyla, 7.8±9.07 ve 5.1±6.46 gün) arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur (p<0.005). Malnütrisyondaki hastaların %45.9’u oral nütrisyonel destek ürünleri almış, %4.3’ü enteral ve %29.8’i parenteral yoldan beslenmiştir.
 Sonuç: Onkoloji kliniğinde yatan hastalarda malnütrisyon yaygındır ve malnütrisyonlu hastaların antropometrik ölçümleri, oral alımları, kas fonksiyonları malnütrisyonu olmayanlardan daha düşük, yatış süreleri daha uzun bulunmuştur. Kanser hastaları tanıdan itibaren tedavinin her aşamasında nütrisyonel açıdan değerlendirilmeli ve izlenmelidir.