Abstract
<p>Artykuł jest próbą ukazania konceptualizacji pojęcia „radość” w ujęciu dzieci pozostających na różnych etapach rozwoju poznawczego – 6-letnich dzieci w normie intelektualnej oraz 10–13-letnich dzieci z zespołem Downa. Sposób ujęcia emocji, jaką jest radość, zależał od możliwości poznawczych badanych dzieci. Wyłania się z nich subiektywne doświadczenie, indywidualny punkt widzenia oraz utrwalone w języku potoczne widzenie świata. W obu grupach badawczych widoczne okazały się różnice w budowie (doborze aspektów) struktury semantycznej pojęcia, odmienności w postawie antropocentrycznej wobec rzeczywistości oraz ważny subiektywizm spostrzeżeń.</p>
Highlights
W kontekście opisanych badań na szczególną uwagę zasługuje przekonanie, że język jest nieodłącznie związany z poznawaniem świata, a wgląd w zachowania językowe jednostki pozwala na ocenę przebiegu czynności umysłowych, gdyż „język jest ścieżką prowadzącą do poznawczych czynności człowieka, jego zasobu wiedzy o sobie i o świecie, struktury tej wiedzy w umyśle i sposobu korzystania z niej w interakcji
Co oznacza, że dzieci te najczęściej ograniczają się do opisu własnych doświadczeń, „kawałkując” rzeczywistość na fragmenty przynależące do konkretnych osób: rodziców, rodzeństwa, zwierząt domowych, roślin stojących na okiennym parapecie, a także do zdarzeń, w których same brały udział
In both groups of subjects, we see differences in the construction (choice of aspects) of the semantic structure of the concept, dissimilarities in the anthropocentric attitude towards reality and the subjectivism of observations
Summary
Językowe wykładniki pojęcia „radość” w wypowiedziach dzieci w normie intelektualnej i dzieci z zespołem Downa. „Potoczność” wskazuje na centralne usytuowanie człowieka (antropocentryzm) oraz wymaga odwołania się do języka potocznego w opisywaniu obrazu świata, w tym tego fragmentu, który dotyczy pojęć emocjonalnych Jest to możliwe dzięki obserwacji własnych zachowań (takich jak mimika, gesty itp.) podczas przeżywania emocji oraz analizie analogicznych zachowań zewnętrznych innych ludzi w efekcie wyciągania wniosków o ich stanie emocjonalnym. W kontekście opisanych badań na szczególną uwagę zasługuje przekonanie, że język jest nieodłącznie związany z poznawaniem świata, a wgląd w zachowania językowe jednostki pozwala na ocenę przebiegu czynności umysłowych, gdyż „język jest ścieżką prowadzącą do poznawczych czynności człowieka, jego zasobu wiedzy o sobie i o świecie, struktury tej wiedzy w umyśle i sposobu korzystania z niej w interakcji. Przedstawione w niniejszym artykule wyniki badań mają szansę przyczynić się do zmiany myślenia na temat możliwości językowych i poznawczych zarówno dzieci 6-letnich, jak i dzieci z zespołem Downa. Mogą się one okazać w tym obszarze „źródłem nowej wiedzy” (Wiśniewska-Kin 2007, s. 10) w takich dziedzinach, jak: logopedia, psychologia i pedagogika specjalna
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
