Abstract
Using the life story method first introduced in The Polish Peasant, this paper analyzes the life story of a „Solidarity” refugee, positioning the subjective standpoint at the center of analysis and interpreting social action as both agentic and responsive to objective conditions. The ontological narrative in his life story is plotted through a professional schema. He defined the turning points in his life as intentionally driven by his motivation to be an organizational psychologist: his opposition within the communist system; the reason for his internment during martial law; the choice of where to emigrate; and the decision to return to Poland. He constructed a coherent narrative defined by volitional reactions to changing situations. In the life story method, subjective perceptions encode objective conditions allowing us to analyze the interactions between the self and society.
 Mary Patrice Erdmans, Ja, jako psycholog, mówię ci…”: ontologiczna narracja uchodźcy opozycyjnego z epoki „Solidarności” [„I, a psychologist, tell you”: The Ontological Narrative of a „Solidarity” Refugee] edited by M. Nowak, „Człowiek i Społeczeństwo” vol. XLVII: „Chłop polski w Europie i Ameryce” po stu latach [Polish peasant in Europe and America after one hundred years], Poznań 2019, pp. 119–141, Adam Mickiewicz University. Faculty of Social Sciences Press. ISSN 0239-3271.
Highlights
Mary Patrice Erdmans w 764 listach, a także w trzystustronicowej autobiografii zatytułowanej Pamiętnik imigranta (Thomas i Znaniecki, 1958)1
Jednakże w Polsce metoda ta stosowana była nadal, co zaowocowało zebraniem setek tysięcy pisemnych wspomnień w ramach określonych populacji (np. chłopów czy robotników przemysłowych (Bertaux, 1981: 6)
Udziałem solidarnościowych repatriantów stał się ogromny kryzys społeczny i osobisty: dorastali oni w kraju komunistycznym, by później przynależeć do opozycji demokratycznej, która rzuciła wyzwanie rządowi; następnie zaś uciekli przed prześladowaniami politycznymi i osiedli na dobre w krajach Zachodu, gdzie zbudowali swoje życie od początku
Summary
Metoda biograficzna gromadzi dane w celu udokumentowania życia danej osoby. Dane te, zwane także dokumentami osobistymi, stanowią „relację z indywidualnego doświadczenia, ujawniającą działania jednostki jako podmiotu oraz jako uczestnika życia społecznego” (Blumer, 1969: 29). Thomas i Znaniecki byli przekonani, że dokumenty osobiste mają „wyraźną przewagę nad innymi rodzajami materiałów”, posuwając się nawet do twierdzenia, że zapisy życia jednostki są „doskonałym rodzajem materiału socjologicznego”, innego rodzaju badania były zaś przez nich wykorzystywane wyłącznie z powodu trudności w uzyskaniu wystarczającej liczby danych, biorąc pod uwagę „ogrom pracy” wymaganej do gromadzenia i analizowania dokumentów osobistych (Blumer, 1969: 133). Nawet Blumer, który bardzo niepochlebnie odniósł się do Chłopa polskiego..., potwierdził naukową wartość danych zgromadzonych przez autorów. Zebrani naukowcy zgodnie stwierdzili, że chociaż nie da się wyciągnąć z dokumentów osobistych bardziej ogólnych wniosków i nie są one zawsze wiarygodne, to jednak pomagają zilustrować teorię autorów i wyjaśnić ludzkie doświadczenia (Blumer, 1969: 191–192). Głównym celem takiego projektu badawczego jest zrozumienie, w jaki sposób siły społeczne przejawiają się w życiu jednostki oraz jak subiektywne podmioty społeczne działają w narzuconych im strukturach
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
