Investigation of the Relationship between Intensive Care Nurses' Tendency to Medical Errors and Self-Sabotage

Abstract

Giriş: Zor koşullarda çalışma hemşirelerin uygulamaları sırasında hata yapma olasılığını arttırmaktadır. Kişiler performansları düştüğünde başarısız veya yeteneksizmiş gibi algılanmak istemezler. Bu durumda da kendini sabotaj stratejileri kullanarak başarısızlığını haklı göstermeye çalışabilirler. 
 Amaç: Çalışmanın amacı yoğun bakım hemşirelerinin tıbbi hataya eğilimlerinin kendini sabotaj ile ilişkisini incelemektir. 
 Yöntem: Tanımlayıcı ve kesitsel tipteki araştırmanın örneklemini, Türkiye’nin iki ilinde bulunan beş kamu hastanesinde görev yapan 289 hemşire oluşturdu. Veriler “Kişisel Bilgi Formu”, “Hemşirelikte Tıbbi Hataya Eğilim Ölçeği” ve “Kendini Sabotaj Ölçeği” aracılığı ile toplandı. Çalışma Nisan-Temmuz 2018 tarihleri arasında yürütüldü. 
 Bulgular: Çalışma grubundaki erkek, bekar ve yoğun bakımda 40 saat çalışan hemşirelerin tıbbi hataya eğilim puanlarının istatiksel olarak daha yüksek olduğu saptandı (p=0,01). Hemşirelerin tıbbi hataya eğilim ölçeği toplam puanları ile kendini sabotaj arasında negatif yönde çok zayıf bir ilişki olduğu bulundu (r=-0,22; p=0,001). Hemşirelerin; yaş (r=0,15; p=0,001, meslekte ve yoğun bakımda çalışma süresi (r=0,19; p=0,001) ile tıbbi hataya eğilim arasında pozitif yönde, meslekte çalışma süresi ile kendini sabotaj arasında ise negatif yönde çok zayıf düzeyde (r=-0,12; p=0,05) anlamlı bir ilişki olduğu belirlendi.
 Sonuç: Erkek, bekar ve yoğun bakımda 40 saat çalışan hemşirelerin tıbbi hataya eğilimleri daha azdır. Hemşirelerin tıbbi hata yapma eğilimi arttıkça, kendini sabotaj eğilimi artmaktadır. Yaş, meslekte ve yoğun bakımda çalışma süresi artıkça tıbbi hata yapma eğilim düşmektedir.