Abstract
هدف: با توجه به نقش مؤثر صنعت بانکداری در اقتصاد کشورها، شناسایی ریسکهای مالی صنعت بانکداری و نحوه سرایت این ریسکها بین بانکها، اهمیت شایان توجهی دارد. هدف از اجرای این پژوهش، بررسی سرایتپذیری ریسکهای مالی، شامل ریسکهای اعتباری، نقدینگی و بازار در بانکهای پذیرفتهشده در بورس اوراق بهادار تهران و فرابورس ایران است. روش: برای ارزیابی ریسک بازار، ریسک نقدینگی و ریسک اعتباری، بهترتیب از معیارهای ارزش در معرض خطر شرطی (VaR)، ارزش در معرض خطر نقدینگی (LaVaR) و ارزش در معرض خطر فاصله تا نکول (Credit VaR) استفاده شد. دادههای لازم از 15 بانک پذیرفتهشده در بورس اوراق بهادار تهران، بهصورت روزانه طی سالهای 1391 تا 1397 جمعآوری شدند و برای بررسی نحوه سرایتپذیری مجموع ریسکها، از مدل GARCH-DCC استفاده شد. یافتهها: در مدل برآوردشده، تمامی ضرایب بهدستآمده در سطح 5 درصد، اختلاف معناداری از صفر دارند و معادله واریانس برآوردشده، وجود سرایتپذیری ریسکهای بازار، نقدینگی و اعتباری بانکها را بهصورت دوسویه نشان میدهد. ضریب مدل گارچ مدل، نشان میدهد که سرایت ریسک نقدینگی، بیشتر از ریسک اعتباری و ریسک بازار است. همچنین، بین متغیرهای (ریسکهای) بررسیشده، همبستگی ثابتی دیده نمیشود و دارای فرایند (1,1) DCC است؛ یعنی همبستگی بین متغیرها، تابعی از مقادیر گذشته خود متغیر و شوک واردشده از ناحیه سایر متغیرهاست. نتیجهگیری: در بانکهای ایرانی، سرایتپذیری ریسک بازار، ریسک نقدینگی و ریسک اعتباری وجود دارد و دارایی بانکهایی که نقدشوندگی کمتری دارد، بیشتر از سایر بانکها در معرض سرایت ریسک نقدینگی قرار میگیرد. از سوی دیگر، بانکهایی که مطالبات معوق دارند، در سرایتپذیری ریسک اعتباری نقش پررنگتری دارند و بانکهای با وضعیت باز ارزی مثبت (دارایی ارزی آنها بیشتر از بدهی ارزی است)، در مقایسه با بانکهای با وضعیت ارزی باز منفی، از ریسک بازار کمتری برخوردارند.
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have