Interpretacja stanowisk prahistorycznych Niaux i la Vache w Pirenejach jako „miejsc pamięci” i „krajobrazu pamięci”

Anna Głód

doi:10.14746/fpp.2018.23.04

Abstract

This article is an attempt to interpret Niaux prehistoric sites (where rites and rock paintings were discovered) and La Vache (the place where the prehistoric people were camped) in the Pyrenees as “sites of memory” and “landscape of memory”. The article attempts to answer the question of whether cave positions that are the subject of the work can be interpreted and defined as “sites of memory” from a modern point of view, and whether the cave in Niaux could be a kind of “site of memory” for the prehistoric population. Additionally, whether the area within which these two caves are located can be considered as part of the “landscape of memory”.

Highlights

Niniejszy artykuł1 stanowi próbę interpretacji i rekonstrukcji krajobrazu kulturowego społeczności łowiecko-zbierackiej kultury magdaleńskiej, użytkującej niegdyś dwie jaskinie: Niaux i La Vache
Genezy zainteresowania przestrzenią w archeologii należy szukać na początku XX wieku, kiedy została wydzielona pierwsza jednostka związana z tą kategorią – prowincja kulturowa
Jej czyste znaczenie nie istnieje ani w obliczu hermeneutycznego przedrozumienia, ani emocji, jakie wywołuje ona w umyśle badacza; umyśle osadzonym w indywidualnym ciele. (Banaszek, 2015, s. 27)

Summary

Introduction

Niniejszy artykuł stanowi próbę interpretacji i rekonstrukcji krajobrazu kulturowego społeczności łowiecko-zbierackiej kultury magdaleńskiej, użytkującej niegdyś dwie jaskinie: Niaux i La Vache (departament Ariège, dolina Vicdessos). Kultury archeologiczne analizowano w aspekcie historycznym i „to w tych jednostkach klasyfikacyjnych badacze widzieli formy państwowe, narodowe lub [...] rasowe” Wtedy to przestrzeń postrzegano jako obiektywne, bierne tło. 25) zajęła się problemem ludzkiego zaangażowania w krajobrazie, jego postrzeganiem przez przeszłe społeczności oraz współczesnym jego odbiorem. Archeolodzy konstruktywistyczni nie patrzyli na przestrzeń jak na bierne tło ludzkiego działania, a krajobraz jawi się w ich ujęciu jako dynamiczny, nieskończony, wieloznaczny, zmienny W poszukiwaniu naukowych sposobów interpretacji krajobrazu przeszłego, prób jego odczytywania, jak widać, doszło do istotnej zmiany w relacji przedmiot – podmiot badań; [są one – przyp. A.G.] całkowicie powiązane [...] gdyż przedmiot badań jako wartość kulturowa powstaje w wyniku tarcia zachodzącego w relacjach społecznych funkcjonujących w danym kontekście. Jej czyste znaczenie nie istnieje ani w obliczu hermeneutycznego przedrozumienia, ani emocji, jakie wywołuje ona w umyśle badacza; umyśle osadzonym w indywidualnym ciele. (Banaszek, 2015, s. 27)

Objectives

Conclusion