Abstract
The article argues – within the sacramental framework – for a specifically penitential interpretation of the Johannine foot-washing narrative, adding a new argument in favor of a penitential reading of the pericope. Prefaced by a list of eleven arguments in favor of this approach, a new rationale is then presented, this time based on advances in cultural anthropology as reflected in the works of J.H. Neyrey and R. DeMaris. Neyrey’s reading of Jn 13:1-20 sees both a rite of status transformation (in vv. 6-11) and a ceremony confirming roles and statuses (in vv. 12-20); this is further enriched by DeMaris’s reading arguing for the presence of one particularly Johannine rite, which confirmed and renewed the disciples’ status gained through baptism. Both of the above readings are now reinterpreted by means of a sacramental key. As a result, the meaning of the foot-washing points toward a sacramental practice, namely a penitential rite of confession and remission of post-baptismal sins, as reflected in other Johannine texts (Jn 20,22-23; 1 Jn 5,14-16).
Highlights
The Gospel according to John (Pillar New Testament Commentary; Leicester, U.K.: Apollos / Grand Rapids, MI – Cambridge, U.K.: Eerdmans 1991) 464-465; U.C. von Wahlde, The Gospel and Letters of John
The ceremony the disciples will perform for members of their circle confirms their role and status as leaders of the group – an action to be repeated regularly”. 18 Neyrey („The Footwashing in John 13:6-11”, 212) stwierdza: „His death as faithful witness will seal his status as an elite disciple, courageous, loyal, and perfect according to the canons of this Gospel
Pokazując niewłaściwe konsekwencje przyjęcia dwóch niezwiązanych ze sobą interpretacji: „The cross provides a touchpoint for the community only as a sort of common good to which the community subscribes, but it leaves no indelible cruciform impression upon that community
Summary
W literaturze przedmiotu istnieje przynajmniej jedenaście przesłanek wskazują cych na możliwość istnienia pokutnego znaczenia gestu obmycia nóg uczniom przez Jezusa. Hieronim (Ep. 18A,12; PL 22,369) interpretuje Jezusowe umycie nóg uczniom jako oczyszczenie ich z wszelkich grzechów, czyniąc ich w ten sposób gotowymi go głoszenia Ewangelii. In terpretacja Augustyna była inspiracją dla następujących po nim łacińskich autorów starożytnych i średniowiecznych, którzy obmycie nóg uczniom przez Jezusa rozumieli jako oczyszczenie uczniów z grzechów popełnionych po chrzcie. Beda Czcigodny (In Joannis evangelium expositio, PL 92,802-806), cytując Augustyna, interpretuje Jezusowe umycie nóg jako gest odpuszczenia grzechów popełnionych po chrzcie poprzez wyznawanie sobie nawzajem grzechów oraz modlitwę wstawienniczą za grzeszników. Jednak z grzechów popełnionych po chrzcie chrześcijanin oczyszczony jest poprzez ich wyznawanie (1 J 1,8-9), modlitwę wstawien niczą współbrata (1 J 5,14-16) oraz akt odpuszczenia grzechów odwołujący się do władzy kluczy (J 20,22-23). Nie bez znaczenia jest umiejscowienie umycia nóg w kontekście ostatniej wieczerzy, która sama z siebie przy wołuje kontekst Eucharystii. Zewnętrzne oczyszczenie było zaś znakiem oczyszczenia duchowego z rytualnej nieczystości, nie świętości, grzeszności 14
Sign-in/Register to view highlights & summary Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callSimilar Papers
Disclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
