Interplay of Tocilizumab in Critical COVID-19 Cases

Abstract

ÖZET Amaç: Tocilizumab (TCZ), Corona Virüs 2019 (COVID-19) pandemisi sırasında uygulanan tedavi rejimleri arasında öne çıkan bir antikor tabanlı terapötik seçenek haline gelmiştir. Bu çalışmanın amacı, TCZ uygulanan COVID-19 hastalarında laboratuvar değişikliklerini, prognostik laboratuvar biomarkerlerini ve TCZ uygulama zamanlamasının mortalite üzerindeki etkilerini değerlendirmektir. Yöntemler: Bu retrospektif, kesitsel çalışma, ek TCZ bazlı tedavi alan COVID-19 hastaları ile yapılmıştır. TCZ dozu, 8 mg/kg/gün olarak uygulanmıştır. Hastaların verileri, takip kayıtlarından ve dijital hastane bilgi sisteminden toplanmıştır. Bulgular: Toplamda 64 hastanın verileri değerlendirmeye tabi tutulmuştur. Hastaların yaş ortalaması 62.43 ± 14.2 idi. Yoğun bakım ünitesinde yatan hastaların yarısı invaziv solunum desteği almıştı. Tüm hastalar favipiravir, hidroksiklorokin ve konvalesan plazma temelli tedavi almışlardı. TCZ uygulama süresi genellikle hastaneye yatıştan 7 gün sonra yapılmıştı. Genel olarak, ferritin ve d-dimer seviyeleri, laboratuvar sonuçları arasında prognostik biyobelirteçler olarak öne çıkmaktaydı, ancak lenfopenik hastalarda akut faz reaktanları ön plandaydı. Komorbiditelerin varlığı, hastanede kalış süresi ve mortalite artışı ile ilişkiliydi. TCZ'nin erken uygulandığı hastalarda mortalitenin arttığı görülmüştür. Sonuç: Çalışmamızda da önceden ele alınan prognostik biyobelirteçler dikkat çekiciydi. Ancak literatürde de erken dönemde TCZ kullanımının riskli olduğu ve mortaliteyi artırabileceği belirtilmektedir. Bu nedenle, erken dönemde uygulama konusunda dikkatli olunmalıdır. Anahtar Kelimeler: COVID-19, hastalık şiddeti, interlökin 6, mortalite, tosilizumab