Intermediary Cities in the context of Sustainable Development Goals (SDGs)

Abstract

Aracı Şehirler (Intermediary Cities), en genel tanımı ile nüfusu 50.000 ve bir milyon arasında olan şehirlerdir. Orta Ölçekli Kentler (Mid Size Cities) veya İkincil Şehirler (Secondary Cities) olarak da ifade edilirler. Bu çalışmada erişilen kaynaklarda farklı kullanımlar nedeniyle her üç kavrama da yer verilmiştir. Aracı Şehirler, kırsal alanların kentsel alanlardaki hizmetlerle bağlantısında birincil bir rol oynamaktadır. 2015 yılında, Birleşmiş Milletler Sürdürülebilir Kalkınma Hedefleri kabul edilmiştir. 2019 Yılında yayınlanan On Birinci Kalkınma Planı’nda ise sürdürülebilir kalkınma amaçları yer almaktadır. Aracı Şehirler, Sürdürülebilir Kalkınma Hedeflerinin (SKH) uygulanabilirliği için ideal alanlar olarak kabul edilmektedir. Çalışmada, Türkiye’de aracı şehirler için bir yol haritası ve strateji belirlenmesi amacıyla, aracı şehirler için geliştirilen kent politikaları, yasal mevzuat ve strateji belgeleri Sürdürülebilir Kalkınma Hedefleri bağlamında incelenmiştir. Kavramsal çerçevede Aracı Şehirler ele alınarak, kentsel dinamikleri, yerel kalkınmada üstlendikleri rol ve taşıdıkları potansiyel incelenerek Sürdürülebilir Kalkınma Hedefleri bağlamında Aracı Şehirler için yol haritası ve stratejilerin ortaya konulması hedeflenmiştir. Aracı Şehirlerin nüfus yoğunlukları, işlevsel özellikleri, bulundukları bölgede ekonomik kalkınmayı destekleyici yönleri, yaşam endeksleri yayınlanmış ulusal ve uluslararası raporlar ve araştırmalar ışığında ortaya konulmuştur. Sonuç olarak, tüm bu çalışmalar aracı şehirlerin sadece demografik açıdan değil, yaşam kalitesi, refah durumu, temiz ve yeşil çevre, eğitim olanakları, konut imkanları, istihdam olanakları, ticari faaliyetleri gibi işlevler ile ön plana çıktığını ve sürdürülebilir kalkınmada önemli rol ve sorumlulukları olduğunu göstermiştir.