Instytucja zatrzymania osoby oraz zatrzymania rzeczy z perspektywy gwarancji konstytucyjnych – kilka uwag na marginesie art. 41 i art. 64 Konstytucji RP

Abstract

Niniejszy tekst poświęcono instytucji zatrzymania rzeczy i zatrzymania osoby z perspektywy gwarancji, jakie udzielają prawu własności oraz wolności osobistej odnośne przepisy Konstytucji RP z 1997 roku. Omówiono regulacje art. 64 i art. 41 ustawy zasadniczej, wytykając im pewną ogólnikowość rozwiązań chroniących prawo własności, ale też zauważając szczegółowość ochrony udzielanej prawu do wolności osobistej. Przedstawiono sposób transpozycji wzorca ochrony wolności osobistej na grunt procesu karnego, poddając oddzielnej analizie przepisy art. 244 kodeksu postępowania karnego. Na bazie tej ostatniej analizy zauważa się pewną homogeniczność gwarancji wolności osobistej i gwarancji prawa do obrony, czego wyrazem jest prawo do pomocy prawnej oraz prawo do pomocy tłumacza.