Abstract
On February 2010 International Court of Justice decided that an Italian appeals court sentence Ferrini violated jurisdictional immunity of Germany, to which it is entitled in respect of acts de iure imperii. Adopting a restrictive approach Judges stated that procedural nature of the immunity shall be viewed separately from substantive provisions, according to which conduct of German armed forced had been qualified as war crimes. Accordingly enjoying protection of jurisdictional immunities does not, at the current stage of international law development, contradict protection of fundamental rights. This narrow perception of the problem and certain inconsistencies in legal reasoning between the Court and its judges will probably diminish importance of the judgment as a point of referral in further debates concerning the scope and nature of the jurisdictional immunities. At the same time complex factual and legal context of the proceedings allows to conjecture at to the reasons behind such a ruling.
Highlights
23 grudnia 2008 roku Republika Federalna Niemiec na podstawie art. 1 Europejskiej konwencji o pokojowym rozstrzyganiu sporów z 1957 roku skierowała do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości skargę przeciwko Republice Włoskiej
3 lutego 2010 roku Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że orzeczenie włoskiego sądu apelacyjnego w sprawie „Ferrini” naruszyło immunitet jurysdykcyjny Niemiec, z którego korzystają one w odniesieniu czynów o charakterze iure imperii
Zdaniem Gaja rozróżnienie takie nie jest uzasadnione ani w świetle zasady równego przypisywania czynów wszystkich organów państwom zgodnie z normami odpowiedzialności prawnomiędzynarodowej państw za czyny bezprawne, ani zważywszy na fakt, że poszerzony zakres immunitetu państw obcych jest uzasadniony jedynie w przypadku dobrowolnego przyjęcia jego przedstawicieli lub organów, w tym sił zbrojnych, na własnym terytorium
Summary
23 grudnia 2008 roku Republika Federalna Niemiec na podstawie art. 1 Europejskiej konwencji o pokojowym rozstrzyganiu sporów z 1957 roku skierowała do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości skargę przeciwko Republice Włoskiej. Do czasu wszczęcia postępowania przed MTS, zgodnie z wykładnią dokonaną przez Corte di Cassazione do sądów włoskich skierowano około 250 powództw odszkodowawczych przeciwko Niemcom wynikających ze zdarzeń zaistniałych po przystąpieniu Włoch do sił alianckich i wypowiedzeniu wojny III Rzeszy w 1943 roku[5]. Ze względu na wielką liczbę powództw wnoszonych do niemieckich sądów przez poszkodowanych z całego świata, w niektórych przypadkach Niemcy przekazały kwotę pieniężną na odszkodowania dla ofiar prześladowań narodowo-socjalistycznych, dystrybucją których zajmować się miały poszczególne rządy lub instytucje[11]. W zamian za 40 mln marek niemieckich Włochy w imieniu własnym i własnych obywateli uznały za zaspokojone wszelkie roszczenia, objęte zakresem przedmiotowym obu porozumień, w stosunku do państwa niemieckiego lub podmiotów prawa niemieckiego, wynikające ze zdarzeń mających miejsce w okresie od 1 września 1939 do 8 maja 1944 roku, oraz zabezpieczyły Niemcy przed ewentualnymi przyszłymi powództwami obywateli włoskich. Relatywnie nieliczne przyznane świadczenia Niemcy określili mianem „pomocy humanitarnej”, a nie odszkodowań z tytułu pracy przymusowej
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
