Abstract
XIX. yüzyıldan itibaren Batılı devletlerin Osmanlı toprakları üzerindeki işgal hareketleri gittikçe arttı. Sultan II. Abdülhamid, Müslüman toplumlar arasında halifelik iddiasıyla ayrılıkçı hareketlerin başlaması tehlikesine karşı sürekli tetikte olmak durumunda kaldı. Kendilerini “halife” olarak isimlendiren ve Hz. Muhammed’in soyundan geldiklerini ifade eden Zeydî imamlar, daha önce Yemen’in iç bölgelerini kendi kontrolleri altında tutmaktaydı. Osmanlı Devleti 1872’de gerçekleştirdiği önemli bir harekât sonrasında Yemen hâkimiyetini iç kesimleri de kapsayacak şekilde genişletti. Zeydî imamlar yeni gelişmelerden oldukça rahatsızlık duydular. Özellikle bir takım dinî gerekçeler gösterip, Tanzimat’ın ilanı ile birlikte gayrimüslimlere verilen hakların artırılmasını öne sürerek yönetime karşı sık sık isyan etmeye başladılar. İmam Yahya ile Osmanlı yönetimi arasında gerçekleşen uzlaşma çabaları II. Abdülhamid’in tahttan indirilmesi ile sonuçsuz kaldı.
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callDisclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
