Abstract
با توجه به افزایش زندگی شهرنشینی به‌خصوص تهران و مشکلات محیط‌زیستی، نیاز بیشتر به اجرای طرح‌های انتقال فاضلاب شهری وجود دارد. بنابراین با توجه به تعداد زیاد این پروژه‌ها در حال و آینده، مدیریت ریسک این پروژه‌ها اهمیت خاصی دارد. در این پژوهش ابتدا ریسک‌های پروژه با بررسی اسناد چند پروژه مشابه و سپس مصاحبه با افراد خبره و کارشناسان، شناسایی شد. بعد از آن با دو روش مختلف، یکی به‌روش تحلیل شبکه‌ای و دیگری، ویکور فازی به‌عنوان روشی جدیدتر، تحلیل کیفی ریسک‌ها و مقایسه انجام شد. ریسک‌های اولویت‌بندی شده در هر دو روش شباهت زیادی داشت. در روش تحلیل شبکه‌ای، هر ریسک در رتبه مشخص قرار گرفت در حالی که در روش ویکور فازی بعضی از ریسک‌ها که اختلاف جزئی داشتند در یک رتبه قرار گرفتند. ریسک‌هایی مانند تأخیر در پرداخت صورت وضعیت‌ها، تأخیر در صدور مجوز شهرداری و سایر ریسک‌هایی که در رتبه بالا قرار داشتند باید برنامه‌ریزی و مدیریت شوند. ریسک تأخیر در پرداخت صورت وضعیت‌ها با مقدار ایده آل 1 در روش تحلیل شبکه‌ای و همچنین با مقدار کمینه S، R و Q به‌ترتیب 011/0 ، 011/0 و 032/0- در روش ویکور فازی، رتبه نخست، در هر دو روش شد. لازم به ذکر است ریسک‌های شناسایی شده و اولویت‌بندی شده در زمان تهیه این پژوهش بوده است. در آخر پیشنهاداتی برای ریسک‌هایی که در اولویت بالا قرار داشتند، ارائه شد.
Sign-in/Register to access full text options 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callDisclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
