Abstract
Hierarchia aktów prawnych wprowadzonych przez okupanta niemieckiego w Generalnym Gubernatorstwie w latach 1939–1945
Highlights
C Hierarchy of the acts introduced by the German occupation authorities in the General Government in the years 1939–1945
U i większy obszar z Wilnem – Litwie)
Jeszcze dobitniejszym przykładem była decyzja o dokonaniu podziału Dziennika Rozporządzeń Generalnego Gubernatora dla okupowanych polskich obszarów na dwie części, którą ogłoszono 31 grudnia 1939 r
Summary
U i większy obszar z Wilnem – Litwie). Pod okupacją niemiecką znalazło się ok. Decyzje dotyczące podziału terenów zagarniętych przez Niemcy zapadły w październiku 1939 r.: wyodrębniono Generalne Gubernatorstwo dla okupowanych polskich obszarów (Generalgouvernement für die besetzen polnischen Gebiete), a pozostałe ziemie wcielono wprost do Rzeszy Niemieckiej (według ówczesnej niemieckiej terminologii eingegliederte Ostgebiete – Pomorze, Poznańskie, Górny Śląsk, Zagłębie Dąbrowskie i części województw łódzkiego z Łodzią, warszawskiego, kieleckiego, krakowskiego, Suwalszczyznę oraz – oprócz terenów II Rzeczypospolitej – Wolne Miasto Gdańsk).[1]. Generalne Gubernatorstwo zostało powołane na mocy dekretu kanclerza Rzeszy z 12 października 1939 r.2. Prawo Generalnego Gubernatorstwa w układzie rzeczowym z objaśnieniami i szczegółowym skorowidzem (wydanie trzecie), Kraków 1941, A 100, Dekret Führera i kanclerza Rzeszy Niemieckiej o administracji okupowanych polskich obszarów z 12 października 1939 r. Obszar Generalnego Gubernatorstwa od 1 sierpnia 1941 r. Obszar Generalnego Gubernatorstwa od 1 sierpnia 1941 r. wynosił ok. 145 tys. km2.3
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Disclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.