Hacettepe Üniversitesi’nde Tıpta Uzmanlık Öğrencilerinin Klinik Eğitim Ortamlarına İlişkin Algılarının Değerlendirilmesi

Abstract

Özet Giriş: Eğitim süreçlerinin neredeyse tamamını hastaneden geçiren tıpta uzmanlık öğrencileri için eğitim ortamlarının öğrenmeye çok büyük katkısı vardır. İyi bir eğitim ortamında, hizmet sunumu için yapılan hasta odaklı tıbbi uygulamalar da eğitim fırsatına dönüşebilir. Amaç: Bu araştırmada Hacettepe Üniversitesi’nde mezuniyet sonrası tıpta uzmanlık eğitimi alan araştırma görevlilerinin içinde bulundukları kinik eğitim ortamı ile ilgili algıları ve bu algıların çeşitli değişkenlerle ilişkisinin ortaya koyulması amaçlanmıştır. Gereç-Yöntem: Hacetepe Üniversitesi cerrahi ve dahili bilimler araştırma görevlileri çalışmaya dahil edilmiştir. Katılımcıların demografik bilgilerinin alınmasının yanısıra Mezuniyet Sonrası Hastane Eğitim Ortamı Ölçeği–MSHEOÖ uygulanmıştır. Ölçek puanlarının bazı değişkenlerle ilişkisi incelenmiştir. Bulgular: Çalışmamıza 28 klinik anabilim dalından 212 kişi katılmıştır. Araştırma görevlilerinin neredeyse yarısı, alanda edindikleri bilgiyi kıdemli araştırma görevlilerinden edindiğini belirtmiştir. Kıdemin, çalışılan branşın, hizmet yoğunluğunun klinik eğitim ortamı algısında etkisi olduğu izlenmiştir. Sonuç: Klinik eğitim ortamları iyi hekimler yetiştirmede oldukça değerlidir. Hangi faktörlerin klinik eğitim ortamı algısına etkisi olduğunu ortaya çıkaracak çalışmalar yapılmalıdır. Eğitim ortamları düzenlenirken araştırma görevlilerinin çalışma şartları, akademik beklentileri, psikososyal gereksinimler gibi konular da gözönünde bulundurulmalı, sunulan hasta hizmeti eğitim fırsatına dönüştürülmelidir. Introduction: For residents who spend almost all of their education in hospital, educational environments have a great contribution to learning. In a positive educational atmosphere, patient centered medical practices can become service learning opportunities. Objective: In this study, it was aimed to reveal the perceptions of the residents at Hacettepe University about their clinical education environment and relationship with various variables. Materials and Methods: Surgical and internal sciences residents were included in the study. The demographic information questionnaire and Postgraduate Hospital Educational Environment Measure (PHEEM) questionnaire were used as data collection instruments. The relationship between the PHEEM scores and some variables was analyzed. Results: 212 participants from 28 clinical departments participated in the study. Almost half of the residents stated that they have learned clinical knowledge from senior residents. Seniority, clinical department and patient service load are some factors that have an impact in the perception of educational environment. Conclusion: Clinical education environments are valuable in educating qualified physicians. Studies should be conducted to determine which factors influence the perception of clinical educational environment. While organizing educational environments, issues such as working conditions, academic expectations and psychosocial needs of research assistants should be taken into consideration and the service provided should be transformed into educational opportunities.