Abstract
<p>The <em>Ramularia </em>species represent a big and interesting group among parasitic Hyphomycetes. In Poland have been collected so far 115 species: one on fern, three on 5 species of rust fungi and the remaining ones on angiosperms (on 304 species belonging to 38 families). The most common are: <em>R</em><em>. geranii </em>var. <em>geranii</em>, <em>R. grevilleana </em>var. <em>grevilleana</em>, <em>R. inaequale </em>and <em>R. urticae</em>. But more than 40% of all the species occur very seldom (they are known from 1-5 stands). The following examples be- long to this group: <em>R. asplenii</em>, <em>R. asteris</em>, <em>R. keithii</em>, <em>R. minutissima </em>and <em>R. rhaetica</em>.</p><p>The biggest number of parasitic species are noted on the representatives of <em>Asteraceae </em>(17 species), <em>Scrophulariaceae</em><em> </em>(9), <em>Rosaceae </em>(7) and <em>Polygonaceae </em>(7).</p><p>The best explored regions in Poland are situated in the south and south-east part of the country: Kraina Karpat Zachodnich, Kraina Południowomazowiecko-Podlaska and Kraina Dolnośląska.</p><p>The <em>Ramularia </em>species are facultative saprotrophs. Anamorphs parasite on host plants and fungi, but known teleomorphs, belonging to <em>Mycosphaerella </em>genus, develop on plants remains. The vegeta- tive season indicates their occurrence limits. They start to grow in April, the biggest number of spe- cies are collected in summer and the end of vegetation in November, is the signal to stop producing spores. At that time they form sclerotia, perithecia or pass the winter as mycelium and conidia.</p><p> </p>
Highlights
The Ramularia species represent a big and interesting group among parasitic Hyphomycetes
In Poland have been collected so far 115 species: one on fern, three on 5 species of rust fungi and the remaining ones on angiosperms
More than 40% of all the species occur very seldom
Summary
Rodzaj Ramularia został opisany przez UNGERA w roku 1833. Uznał R. pusilla za gatunek typowy opisanego przez siebie rodzaju (HUGHES 1949). SACCARDO w roku 1880 poprawił opis rodzaju Ramularia i jako przykłady podał R. urticae Cesati i R. cynarae Saccardo. Mykolodzy różnie ustosunkowywali się do problemu Ramularia-Ovularia. Przyjęto trzy kryteria pozwalające odróżnić grzyby z rodzajów Ovularia i Ramularia (BRAUN 1998): sposób tworzenia konidiów (pojedynczo lub w łańcuszkach), kształt zarodników i liczbę budujących je komórek. Konidia Ramularia urticae Cesati mogą być 1- lub 2-komórkowe, cylindryczne i powstają zwykle w łańcuszkach. Pierwsze wzmianki o grzybach z rodzaju Ramularia zbieranych na terenie Polski znajdują się w pracach HENNINGSA (1892), HELLWIGA (1897) i SCHROETERA (1897). W Sprawozdaniach Komisji Fizjograficznej ukazała się również charakterystyka Ramularia sonchi, nowego gatunku przedstawionego przez DOMINIKA (1936); obecnie jest to synonim R. inaequale. Najwięcej gatunków z rodzaju Ramularia podawali: ADAMSKA (2001) ze Słowińskiego Parku Narodowego, KUĆMIERZ (1973, 1977) – z Ojcowskiego Parku Narodowego i Pienińskiego Parku Narodowego, MADEJ (1974) – z okolic Szczecina, MUŁENKO (1988/1989, 1996) – z Pojezierza Łęczyńsko-Włodawskiego i Białowieskiego Parku Narodowego oraz STARMACHOWA (1963) – z Tatr
Sign-in/Register to view highlights & summary Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callDisclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
