Abstract
Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (UOKiK) jest organem administracji publicznej o bardzo szerokich kompetencjach, które dotykają wiele odrębnych aktywności podejmowanych przez przedsiębiorców na rynku. W zakresie ochrony konsumentów szerokie prerogatywy Prezesa UOKiK są pochodną regulacji unijnych ‒ dyrektyw wdrażanych następnie do polskiego porządku prawnego. Prezes UOKiK stoi na straży przestrzegania przez przedsiębiorców regulacji dotyczących ochrony konsumentów, egzekwując wykonywanie obowiązujących przepisów. Autorzy przedstawianej publikacji poddają analizie zakres dyskrecjonalności organu do spraw ochrony konsumentów na przykładzie ostatnio wydanej decyzji dotyczącej ochrony konsumentów na rynku telekomunikacyjnym. W szczególności autorzy analizują rozstrzygnięcie Prezesa UOKiK w kontekście konstytucyjnego i unijnego modelu ochrony konsumentów przez informację oraz w świetle konstytucyjnie gwarantowanej wolności gospodarczej.
Highlights
The President of the Consumer and Competition Protection Office (UOKiK) is a public administration body with wide competences regarding many activities undertaken by entrepreneurs operating in the market
The role of President of the UOKiK is to ensure that entrepreneurs comply with the binding provisions safeguarding consumer protection, enforcing them where necessary
The scope of the discretionary powers vested in the President of the Consumer and Competition Protection Office is analysed on the example of the recent decision issued with regards consumer protection in the telecommunication market
Summary
W orzecznictwie Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów wykreowano ostatnio na gruncie art. 24 ust. 2 pkt 3 ustawy z 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów[1] nowy rodzaj praktyki stanowiącej naruszenie zbiorowych interesów konsumentów, której istotą jest „niewłaściwy kształt oferty” przedsiębiorcy skierowanej do konsumentów. W orzecznictwie Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów wykreowano ostatnio na gruncie art. Analizowany problem dotyczy tym samym dwóch wartości konstytucyjnych – wolności gospodarczej oraz praw konsumentów, z których każda poddana jest, wprawdzie niejednakowej, to jednak ochronie na poziomie konstytucyjnym. Z punktu widzenia Konstytucji RP wolność gospodarcza stanowi: zasadę prawa, w tym zasadę konstytucyjną, zasadę ustroju gospodarczego, a także publiczne prawo podmiotowe. W orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego przyjmuje się przy tym, że wolność gospodarcza, podobnie jak każda wolność jednostki, urzeczywistnia się poprzez bezpieczeństwo prawne związane z pewnością prawa, która z kolei umożliwia prognozowanie działań własnych[9]. 1 Konstytucji RP, gwarantującym każdemu prawo do informacji, związał oba te elementy w jednolitą koncepcję konstytucyjnego standardu ochrony konsumentów poprzez informację. Odwołując się do europejskiej koncepcji ochrony konsumentów, Trybunał Konstytucyjny podniósł, że umożliwienie konsumentom dostępu do informacji handlowej oznacza w praktyce umożliwienie wolnego i swobodnego własnego działania przy dokonywaniu wyborów konsumpcyjnych.
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callDisclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
