Abstract
<p class="PreformattedText">The gloss refers to the problem of the impact of bank employees’ performance on borrowers’ liability for fraud. The author approves the view formulated in the thesis of the Supreme Court that the employees of the injured bank were obliged to exercise special diligence in checking the accuracy of the documents submitted by the accused necessary to obtain a loan. The position taken by the Supreme Court in the commented judgement can be considered as at least a partial departure from the previous jurisprudence of the Supreme Court accepting that the victim’s contribution to the occurrence of fraud is not relevant to the responsibility of the perpetrators. The author, starting from the results of victimological research, accepts the view that the basis of criminal liability for fraud is the complex behaviour of the perpetrator (extraneous) and representatives of the injured bank (intraneus) and their mutual activity. In the last part of the commentary, the author indicates the specific obligations of banks when granting loans. He also emphasizes the inclusion in civil law of the victim’s contribution to damage as a basis for its mitigation.</p>
Highlights
The gloss refers to the problem of the impact
The author approves the view formulated in the thesis of the Supreme Court
The position taken by the Supreme Court in the commented judgement can be considered as
Summary
Glosa odnosi się do problemu wpływu wypełniania obowiązków przez pracowników banku na. Jedynie tytułem przykładu można przytoczyć orzeczenia przyjmujące, że dla bytu przestępstwa oszustwa nie ma znaczenia okoliczność niezapoznania się przez pokrzywdzonego z kondycją finansową kontrahenta czy niewystarczający nadzór ze strony pracowników banku nad udzielanymi kredytami. W związku z powyższym, uznając za trafną tezę glosowanego wyroku w zakresie głoszącym, że na pracownikach pokrzywdzonego banku spoczywał obowiązek zachowania szczególnej staranności przy sprawdzeniu rzetelności przedłożonych przez oskarżonego dokumentów niezbędnych dla uzyskania kredytu, należy żałować, że Sąd Najwyższy nie rozwinął ani szerzej nie uzasadnił swojego poglądu. Za słuszną należy uznać w realiach sprawy także konstatację Sądu Najwyższego, że do skazania oskarżonego nie jest wystarczające wysnucie przez sądy pierwszej i drugiej instancji na podstawie zeznań pracowników banku jednozdaniowej konkluzji, że bank z całą pewnością kredytu nie udzieliłby, gdyby miał informacje o zmianach w zakresie struktury własnościowej spółki.
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
