Abstract
Fars edebiyatında en eski tezkire hicri yedinci yüz yıllın başında Muhammed Avfî’nin telif ettiği Lübâbü'l-Elbâb’tır. Bu eser şairlerin hal tercümelerinden oluşmaktadır. İsminde "tezkire" kelimesi geçen ilk Farsça kitaplar, tasavvuf şeyh ve evliyaların halini beyan eden Attâr’ın Tezkiretü'l-Evliyâ adlı eseri ile ahiret hakkında bilgi veren, Tezkire-i Nasîrüddîn-i Tûsî adıyla meşhur olan Risâle-i Âgâz ve Encâm adlı eserdir. İçtimaî ve siyasi tarihin aydınlatılması noktasında temel bir kaynak görevi üstlenen Farsça tezkireler genellikle mukaddime, asıl metin ve hatimeden oluşmaktadır. Bu makale İran'da yayınlanan Dânişnâme-i Cihân-i İslâm adlı eserde geçen "Tezkire Nivîsî-yi Fârsî" maddesinin tercümesidir. Bu çalışmada Farsça tezkire yazıcılığı hakkında bilgi verilmiş ve hangi dönemde ne tür tezkirelerin yazıldığı beyan edilmiştir.
Sign-in/Register to access full text options 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callDisclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
