EVALUATION OF TREATMENT RESULTS AND STABILITY IN PATIENTS WITH ANTERIOR OPEN BITE TREATED BY PREMOLAR EXTRACTIONS OR MINI-IMPLANT ANCHORED INTRUSION

Abstract

Aim: The aim of this study was to compare the treatment results and stability of open bite treatment achieved via intrusion of posterior teeth and extraction of 1 st premolars Material and Methods: This study was conducted on pretreatment (T1), posttreatment (T2) and follow-up (T3) cephalograms of 28 patients who received open bite treatment. 14 patients (mean age 14.61±0.87) were treated with the extraction of the 1 st premolar (extraction group: EG) while 14 patients (mean age 15.06±1.05) had bite closure via intrusion of the posterior teeth using mini-implants (mini-implant group: MG). The mean follow-up periods in EG and MG were 3.32±1.25 (range, 2.10-6.20) and 2.74±0.77 years (range, 2.05-4.34), respectively. Results: At T2, SNB increased and SNGoGn decreased significantly in MG, with significant intergroup difference (p<0.05). Maxillary and mandibular incisors extruded significantly in both groups, with greater amounts in EG (p<0.05). Maxillary and mandibular incisors’ inclinations decreased significantly in EG, with a significant intergroup difference (p<0.05). Maxillary posterior teeth intruded significantly in MG, with a significant intergroup difference (p<0.05). At T3, significant intrusion of upper incisors and extrusion of posterior teeth were observed in EG and MG, respectively, and these measurements showed significant intergroup differences (p<0.05). Decreases in overbite were significant in both groups, with no intergroup difference. The clinically significant relaps rates were 7.14% (1 patient) and 14.28% (2 patients) in MG and EG, respectively. Conclusion: Even though mini-implant supported intrusion and extraction therapy achieved bite closure via different treatment effects, both groups showed similar relaps tendencies at the follow-up. Keywords: open bite, tooth extraction, tooth intrusion PREMOLAR ÇEKİMLERİ VEYA MİNİ VİDA DESTEKLİ İNTRÜZYON İLE TEDAVİ EDİLMİŞ ÖN AÇIK KAPANIŞLI HASTALARDA TEDAVİ SONUÇLARININ VE STABİLİTENİN DEĞERLENDİRİLMESİ ÖZ Amaç: Bu çalışmanın amacı 1. Premolar çekimi ve maksiller posterior dişlerin intrüzyonu ile gerçekleştirilen açık kapanış tedavilerinin sonuç ve stabilitesinin karşılaştırılmasıdır. Gereç ve Yöntem: Bu çalışma açık kapanış tedavisi gören 28 hastanın tedavi öncesi (T1), tedavi sonrası (T2) ve takip (T3) sefalometrik röntgenleri üzerinde yürütüldü. 14 hastada (ortalama yaş 14.61±0.87) 1. Premolar çekimli konvensiyonel ortodontik tedavi uygulanırken, 14 hastanın (15.06±1.05) tedavisi posterior dişlerin intrüzyonu ile yapıldı. Çekim ve mini-implant gruplarında ortalama takip zamanları sırası ile 3.32±1.25 ve 2.74±0.77 yıldı. Bulgular: Tedavi sonunda mini-implant grubunda, SNB açısındaki artış ve SNGoGn açısındaki azalma önemli bulundu (p<0.05). Bu ölçümler bakımından gruplar arasındaki fark da önem bulundu (p<0.05). Maksiller ve mandibular kesici dişler çekim grubunda daha fazla olmak üzere her iki grupta da önemli ekstrüzyon gösterdi (p<0.05). Tedavi sonunda gruplar arasında önemli bir fark ile, mini-implant grubunda maksiller posterior dişlerin intrüzyonu önemli bulundu (p<0.05). T3 döneminde, çekim grubunda üst keserlerde önemli intrüzyon gözlemlenirken, mini-implant grubunda posterior dişlerin ekstüzyonu önemli bulundu ve bu değerler bakımından gruplar arasındaki farklar da önem çıktı (p<0.05). T3’de saptanan overbite miktarındaki azalmalar her iki grupta da önemli bulunurken (p<0.05), gruplar arsındaki fark önemsizdi (p>0.05). Klinik olarak önemli relaps oranları mini-implant ve çekim gruplarında sırası ile %7.14 (1 kişi) ve %14.28 (2 kişi) olarak belirlendi. Sonuç: Mini-implantlarla intrüzyon ve çekimli tedaviler farklı yollarla açık kapanışın tedavinde başarılı olsa da, her iki grubun takip sürecinde relaps eğilimleri benzer bulunmuştur. Anahtar Kelimeler: açık kapanış, diş çekimi, diş gömülmesi