Abstract
این پژوهش به دنبال ارزیابی برنامهها و طرحهای توسعه از منظر عدالت محیط زیستی با تاکید بر تکنولوژی سبز میباشد. بررسی وضع سیاستگذاریهای محیط زیستی در برنامههای توسعه و اسناد فرادست شهری گویای این مهم است که متاسفانه نه تنها در اجرای برنامهها عامل محیط زیست مدنظر کارگزاران شهری قرار نگرفته بلکه با بی توجهی به قوانین و مقررات در طرحهای توسعه شهری و طرحهای اقتصادی در بستر شهر، مشکلات عدیده محیط زیستی برای کلانشهر تهران ایجاد نموده است. از این رو یکی از راهکارهای پاسخگویی به این چالشها توجه به مباحث عدالت محیط زیستی و بهطور ویژه، تکنولوژی سبز است. پژوهش حاضر که یک پژوهش اسنادی با رویکرد تفسیری است. به دنبال واکاری مفاهیم عدالت محیط زیست در اسناد فرادست توسعه و شهری است. روش جمعآوری اطلاعات کتابخانهای و تحلیل براساس نظر کارشناسان صورت گرفته است. نتایج پژوهش نشان میدهد که توجه به عدالت محیط زیستی از برنامه چهارم توسعه به بعد در بتن برنامهها قرار گرفته است اما در عمل مورد بی توجهی قرار گرفته است. در اسناد فرادست شهری نیز رئوس کلی عدالت محیط زیست مطرح اما در اجرا همانند اسناد توسعه بوده است. همچنین نظر کارشناسان مهمترین مانع سیاستگذاری عدالت محیط زیست شامل تعارض منافع و عدم توجه به توسعه فضای سبز و امکانات و تکنولوژی متناسب جهت سیاستگذاری عدالت محیط زیستی بوده است. افزون بر آن مهمترین مولفههای موثر جهت دستیابی به عدالت محیط زیست در کلانشهر تهران شامل مولفههای اقتصادی(سرمایهگذاری و مالکیت خودرو)، اجتماعی(مشارکت آگاهانه و تصمیم سازی) و محیط زیستی(منابع تجدیدپذیر و توجه به تکنولوژی سبز) است.
Sign-in/Register to access full text options 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callDisclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
