Abstract
Bu makale Tunus’un 1857-1861 yılları arasında anayasa yapım sürecinitetikleyen siyasi ve toplumsal olayları ele almaktadır. Amaç,yirminci yüzyılda halifelik sonrası İslamcı düşünceyle bir karşıtlıkoluşturan İslami modernite için önemli bir dönemi keşfetmektir. Ondokuzuncu yüzyıl İslami anayasal düşüncede görünen başat temalarhem bağlayıcı hem de yol gösterici olan, ancak zorunlu olarak kanunkoymanın münhasır kaynağı olmayan ilahi bir kanunun politiköncesi varlığına güçlü bir vurgu yapan egemen kurucu iktidarın “zayıflaması”anlayışıdır. 1860’lardaki tartışmalar ve daha genel olarakOsmanlı anayasacılığı[2], doğrudan egemenlikçi olmayan bir siyasivizyona yol açmaz. Ancak bunlar kamu yararını, siyasi yargı türlerinive farklı türdeki uzmanlıkların kutsal olmayan bir otorite ile uyumluluğunumerkeze alan sömürge öncesi (ve dolayısıyla bir dereceyekadar savunmacı tavır öncesi) İslami düşüncenin temsilcileridir. Budönem [deki yaklaşım], yirminci yüzyılın hem ilahi hem de popüleregemenlik ideallerinin siyasi hayata dair İslami (ve İslamcı) yaklaşımlarahâkim olmadığı günümüz içinde anlamlı olabilir.
Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
