Abstract
Rozwój technologii informatycznych w ciągu ostatnich 25 lat zmienił kontekst i praktykę partycypacji. Pojawiło się pojęcie „e-partycypacja”, które oznacza interakcję między sferą społeczeństwa obywatelskiego a formalną sferą polityki i administracji za pośrednictwem technologii informatycznych. W artykule przedstawiono funkcje e-partycypacji, stosowane narzędzia, a także krytykę tego sposobu angażowania obywateli. Następnie naszkicowano sytuację e-partycypacji w Polsce oraz szczegółowy przypadek sondażu internetowego w Poznaniu, który wykorzystywany jest jako narzędzie konsultacyjne. Na koniec przedstawiono wnioski oparte na analizie stosowania sondażu internetowego jako narzędzia e-partycypacji. Sondaże przeprowadzone w Poznaniu mogą zostać zaliczone do sondaży nieprobabilistycznych, a konkretnie – do sondaży opierających się na dobrowolnym uczestnictwie każdego, kto się zgłosi. Sondaże internetowe spełniały głównie funkcję aktywizacyjną. Pomagają one zatem w emancypacji wykluczonych grup społecznych („dają głos” mieszkańcom) oraz zapewniają lepszą legitymizację decyzji. W mniejszym stopniu przyczyniają się do poprawy jakości podejmowanych decyzji i poprawy działania administracji. Realizowanie tych dwóch ostatnich funkcji wymagałoby większej dbałości o probabilistyczny charakter prób.
Highlights
There emerged the concept of e-participation, meaning the interaction between the sphere of civil society and the formal sphere of politics and administration, through information technology
The paper presents the functions of e-participation, the tools used and the criticism raised at this method of engaging citizens
E-participation practice in Poland is introduced with a detailed case of web surveys in Poznań which are used as a consultation tool
Summary
Jako antidotum na spadek udziału obywateli w życiu politycznym i publicznym w wielu krajach podejmowane są próby angażowania obywateli do uczestnictwa w procesie tworzenia polityki i zarządzania publicznego[1]. Partycypacja obywateli w podejmowaniu decyzji przez władze publiczne ma rosnące znaczenie od końca drugiej połowy XX w. Cztery podstawowe kategorie partycypacji to: aktywność publiczna obywateli, angażowanie obywateli do podejmowania decyzji przez władze publiczne, partycypacja wyborcza, partycypacja obowiązkowa[2]. Tradycyjnie w literaturze na temat partycypacji wskazuje się różne poziomy „intensywności” – zaangażowania uczestników, które wywodzą się z klasycznej koncepcji „drabiny partycypacyjnej” Arnstein: poczynając od informowania obywateli – najsłabszej formy, przez konsultowanie, włączanie w podejmowanie decyzji, współpracę, upodmiotowienie – najsilniejszej formy[3]. W Polsce w ciągu ostatnich kilkunastu lat obserwuje się rosnącą popularność partycypacji. Olech (red.), Partycypacja publiczna: o uczestnictwie obywateli w życiu wspólnoty lokalnej, Warszawa 2011, s. Następnie naszkicowano sytuację e-partycypacji w Polsce oraz szczegółowy przypadek sondażu internetowego w Poznaniu, który wykorzystywany jest jako narzędzie konsultacyjne. Na koniec przedstawiono wnioski wynikające z zastosowania sondażu internetowego jako narzędzia e-partycypacji
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
