Abstract
The paper analyzes the decision-making process with respect to foreign policy and defense in the French Fifth Republic. The author discusses the constitutional rights of the President, Prime Minister and Parliament to emphasize that the notion of the exclusive domain (domaine réservé) of the head of the state has no legal grounds. In particular, she stresses the variations in the practice of exercising power in these terms under two distinct political situations: when the president and government are from the same political option, and when they are not. She notes that given the political homogeneity of the President and the majority in the National Assembly, the President, as the actual head of the unified party, becomes the focal point in the creation and implementation of the policies for ‘his’ France, in particular of the country’s foreign policy. This defies the stipulations of Articles 20 and 21 of the Constitution, by virtue of which the government, headed by the Prime Minister, “determines and conducts the policy of the nation.” The paper devotes considerable space to an analysis of the political influence of cohabitation, i.e. the coexistence of a President of the Republic and a majority in the National Assembly who represent different political orientations. This characterized the political system of France for nine years (1986–1988, 1993–1995, 1997–2002) during the evolution of the actual dependency on the Presidential and Prime Ministerial power axis (or the Elysée–Matignon axis, as these state organs are commonly referred to) in the process of shaping and conducting the international and European policy of the state. The role of the Minister of Foreign Affairs is taken into account regarding the outcome of these changeable relations.
Highlights
Na uwagê zas3uguje udzia3 ministra spraw zagranicznych w oficjalnych wizytach poza granicami kraju nie tylko prezydenta, ale i premiera, co te¿ sk3ania3o obserwatorów przebiegu koabitacji do okreœlania sposobu prowadzenia francuskiej polityki zagranicznej w tym okresie mianem diplomatie à trois53
The role of the Minister of Foreign Affairs is taken into account regarding the outcome of these changeable relations
Summary
Dyplomacja Francji: ewolucja relacji na osi w3adzy Elysée–Matignon w uk3adzie koabitacji. Pozosta3e kompetencje kontrasygnowane prezydenta Republiki zosta3y uregulowane w sposób wskazuj1cy na œcis3e zwi1zki miêdzy nim a rz1dem w dziedzinie polityki zagranicznej i stosunków Francji z zagranic: prezydent na wniosek premiera powo3uje i odwo3uje pozosta3ych cz3onków rz1du, w tym ministra spraw zagranicznych Stan faktyczny potwierdzaj1cy supremacjê prezydenta w procesie decyzyjnym co do polityki obronnoœci, i to niezale¿nie od uk3adu si politycznych (chodzi tu zw3aszcza o efekt spójnoœci lub rozdzielenia – koabitacja – wiêkszoœci prezydenckiej i parlamentarnej), nie znajduje umocowania w tekœcie Konstytucji, lecz w dekretach okreœlaj1cych zasady organizacji i funkcjonowania systemu obrony narodowej Francji. Koñcz1c powy¿sze rozwa¿ania nale¿y zaznaczyæ, i¿ o tym, ¿e prymat prezydenta w dziedzinie obrony narodowej nie zosta przewidziany w tekœcie Konstytucji przes1dzaj: wymóg kontrasygnaty dla aktów szefa pañstwa dotycz1cych obrony Systemy polityczne s1 naznaczone przez poczêcie, narodziny i pierwsze lata ich ¿ycia
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Disclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.