Abstract
Klasik muhafazakarlığın radikal bir formu olarak kabul edilen neomuhafazakarlık, beslendiği kaynaklar ve milliyetçilik akımının etkisiyle klasik muhafazakarlıktan oldukça farklılaşmıştır. 20. yy.’ın son çeyreği ile siyasal zeminde ciddi bir karşılık bulan, çok kültürlülüğü bir tehdit unsuru olarak kabul eden, bireye kendi seçimlerini özgürce yapma şansı tanıyan tüm özgürlükçü akımlara düşman olan neomuhafazakarlık, ulusal kimliğe tehdit olarak gelişmemiş ülkelerden gelen, farklı etnik veya dinsel kimliklere sahip göçmenler ile doğal toplum düzeni ve aile değerlerini bozan, ana akım yaşam tarzları dışında hayat süren kişileri, grupları ve radikal fikirleri reddeden, onları “ötekileştiren”, dışlayan bir anlayış geliştirmiştir. Bu kapsamda çalışmada neomuhafazakarlık, “dönüşen” ve “ötekileştiren” muhafazakarlık anlayışı olarak ele alınmaktadır. Çalışmanın amacı kendinden olanı yani “bizi” korumak ve muhafaza etmek amacıyla hareket eden neomuhafazakarlığın, klasik muhafazakarlıktan ne denli koptuğunu ve bir “ötekileştirme” aracı haline nasıl geldiğini ortaya koymaktır.
Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
