Abstract
The medium of instruction at South African universities: The case of Afrikaans In this article the focus is on the diminished role of Afrikaans as medium of instruction at South African universities. The tendency world-wide is that governments regard universities as national assets and therefore continuously encroach on what is idealistically termed “academic freedom”. In South Africa the ideologically-driven government has targeted education as a strategic terrain and has published several white papers and promulgated as many labour laws with the stress on “redress”, “access”, “equal opportunities”, “recognition of prior learning” and a “uniform qualification system”. All these measures are aimed to create one uniform education system and the use of Afrikaans as medium of instruction is clearly seen as detrimental to this august ideal.
Highlights
In this article the focus is on the diminished role of Afrikaans as medium of instruction at South African universities
Teen hierdie agtergrond van staatsinmenging is dit kwalik vreemd dat daar ná 1994 in Suid-Afrika weer ’n situasie aan die ontstaan is waar die regering in diverse verslae en wette duidelik te kenne gegee het dat die beplanning van Hoër onderwys een van sy strategiese prioriteite is en dat dit sal geskied in samehang met politieke doelwitte
In ’n vroeëre dokument, Indicators and Benchmarks for Universities and Technicons in South Africa (September 2001), is nasionale mikpunte (“national benchmarks”) vir personeelverhoudings en -uitsette net so polities-gedrewe en onrealisties: “At least 40% of professional staff are African; each gender has 50% share of contact enrolment” en “at least 40% of professional staff has 50% share of professional staff total”
Summary
Middeleeuse universiteite, en dié wat dagteken uit die vroeë Renaissance, het baie gelyk soos dit wat ’n paar jaar gelede nog as ’n tipiese voorstelling van dié instelling voorgehou sou kon word. Dit was enklaves van geleerdheid waar uitnemende wetenskaplikes gedoseer het aan uitgesoekte studente. Die keuse vir die gebruik van Latyn as wetenskapstaal het reeds die elitêre aard van die universiteit as instelling bevestig: minder ontwikkelde (volks)tale is uitgesluit en ook studente wat nie hierdie taal kon beheers nie. In latere eeue het die wesensaard van die universiteit as instelling waar kennis geproduseer en oorgedra word, nie drasties verander nie. Waar die Middeleeuse universiteit dienstig was aan die kerk, was die moderne negentiende-eeuse universiteit – ten spyte van die aandrang op akademiese vryheid – ’n produk van nasionale state en. Daarom het die aanklag dikwels opgeklink dat die universiteit die lakei is van moderne regerings.
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
