Abstract
Artykuł jest próbą wyjaśnienia znaczenia terminu dianoia w Etykach Arystotelesa. Z analiz tekstów Arystotelesa wynika, że dianoia jest stosowaniem myślenia (to noein), które dotyczy bycia (to einai). Dlatego dianoia jest czynnością potwierdzenia (kataphasis), „że jest”, lub zaprzeczenia (apophasis), „że nie jest”. Mając na uwadze fakt, że dianoia jest własnością duszy mającej logos, Arystoteles zastanawia się jakie jest jej znaczenie w postępowaniu (praxis) człowieka. Termin dianoia odgrywa ważną rolę w Arystotelesowskim oposie postanowienia (prohairesis) i dobrowolności (hekousion). W przypadku postanowienia, które jest przyczyną postępowania, dianoia, jeżeli potwierdza propozycję, przyznaje rację (logos) a jeżeli zaprzecza, odmawia racji. Natomiast postępowanie dobre lub złe musi być dobrowolne. Postępowanie jest dobrowolne, jeśli jest postępowaniem z siebie (eph’ heauton). To natomiast jest możliwe dzięki myśleniu (dianoian). Dobrowolne postępowanie może być dobre dzięki rozsądkowi (phronesis), który jest doskonałością dianoetyczną. Takie postępowanie jest więc według prawidłowej racji (kata ton orthon logon).
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callDisclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
