Abstract
Vanaf de jaren zestig werd de Nederlandse massawoningbouw gedomineerd door het modernisme. Woonwijken werden in korte tijd uit de grond gestampt, nadat het bestaande cultuurlandschap was uitgewist. In de woningtypologie en de architectuur werd gestreefd naar een beeld dat zo weinig mogelijk continuïteit vertoonde met historische voorbeelden: architectuur was niet meer dan de expressie van de functie door middel van materiaal en techniek. In de periode daarna werden veel nieuwbouwwijken gebouwd die eigenlijk geen nieuwbouwwijk wilden zijn, maar een Zuiderzeestadje, zoals Almere Haven, een collage van gezochte thema’s, zoals Kattenbroek in Amersfoort of een Hollandse grachtenstad, zoals Brandevoort in Helmond. Van authenticiteit kan vanzelfsprekend geen sprake zijn als zo’n identiteit naar willekeur wordt opgeplakt.
 Misschien moeten we constateren dat alleen de woonwijken die niets anders beogen te zijn dan wat ze zijn, woonwijken, authentiek zijn: de wijken uit de tijd van de modernistische hardcore. Het is dus de vraag of de term authenticiteit na die periode in dit verband enige betekenis heeft. Maar dat hoeft helemaal geen probleem te zijn, want op een ander punt hebben de modernisten in ieder geval volledig gelijk gekregen: een nieuwbouwwoning is een inwisselbaar massaproduct, ook in postmoderne tijden.
Highlights
AUTHENTICITEIT IN NAOORLOGSE in schaal, materialiteit en vorm moest doen denken aan de historische stadjes aan de Zuiderzeekust
Almere Haven kreeg grachtjes en een architectuur die in schaal, materialiteit en vorm moest doen denken aan de historische stadjes aan de Zuiderzeekust
The construction of housing estates that didn’t really that need not be a problem because on another point want to be housing estates, aspiring instead to be a the modernists have been proved right: a new-build Zuiderzee town (Almere Haven), a collage of contrived dwelling is an interchangeable mass product, even in themes (Kattenbroek in Amersfoort), or a Dutch canal postmodern times
Summary
1. De vinexwijk Brandevoort in Helmond is gebaseerd op het beeld van een grachtenstadje uit de zeventiende eeuw, met daaraan aangepaste historiserende architectuur (foto Rosa Tigges). Stond uit een herhaling van stempels, met als enige Al tijdens de jaren zestig werd het gebrek aan identiafwisseling scholen, winkelcentra en andere voorzie- teit van woonwijken als een probleem beschouwd. Nieuwe wijken werden in korte tijd uit de wonen in saaie, plaatsloze, betekenisloze en zielloze grond gestampt, nadat over het bestaande cultuur- nieuwbouw zou leiden tot ontworteling, depressies, landschap een metersdikke laag ophogingszand was alcoholisme, ‘flatneurose’ en andere narigheid. De ontwerpers staande identiteit van de plek als een eventuele nieuwe wilden wijken met een sense of place realiseren, opdat identiteit die zou kunnen voortkomen uit de betekenis bewoners zich zouden kunnen identificeren met hun van de architectuur werd zoveel mogelijk weggedrukt. Als we authenticiteit zien als de uitdrukking van iden- werpers dat, wat was het resultaat, in hoeverre wijkt dit titeit, betekenis of karakter, dan zou je kunnen zeggen af van de modernistische woningbouw en tot slot: dat modernistische woningbouw dus niet authentiek heeft dat enige zin?
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callDisclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
