Abstract
The wondrous world of Alex van Warmerdam: Absurdism in contemporary Dutcti cinemaThe main focus of this article is an introduction to the oeuvre of Dutch filmmaker Alex van Warmerdam, by concentrating on his first two feature films: Abel (1986) and De noorderlingen (1992). These films, setting a new absurdist trend, signalled the coming-of-age of Dutch cinema. In an article that appeared in 1986 in the then trend-setting cultural magazine De Haagse Post, Van Warmerdam's first film was hailed as “grotesque fool's wisdom,” elevated “to the level of supreme law” whereby “pathetic jerkiness was staged in a revealing manner” (Rooduijn, 1986: 35). Dutch audiences proved receptive to this new cinematic style and became appreciative of the filmmaker's demythologization of the snugness of the “good old days” which had up to then characterized the post-war reconstruction period.After situating both Abel and De noorderlingen within the context of contemporary Dutch cinema and television, as well as within the filmmaker’s cinematic oeuvre, the article will introduce Alex van Warmerdam's background and closely analyse both films. Finally it will be argued that Van Warmerdam's films force Dutch audiences to take an ironic, critical look at themselves, a new take in Dutch cinema that has also found approval abroad.
Highlights
After situating both Abel and De noorderlingen within the context of contem porary Dutch cinema and television, as well as within the filmmaker’s cinematic oeuvre, the article will introduce Alex van Warmerdam's background and closely analyse both films
It will be argued that Van Warmerdam's films force Dutch audiences to take an ironic, critical look at themselves, a new take in Dutch cinema that has alsofound approval abroad
Precies zoals we hieronder in De noorderlingen zullen zien, vormen de sterke tegenstellingen tussen wulpse fantasie en schrale werkelijkheid de basis voor de absurdistische humor van de film
Summary
De Nederlandse speelfilm maakt sinds het midden van de jaren ’80 een bloeiperiode door die in eerste instantie in 1996 culmineerde in een Oscar voor de beste buitenlandse film, Antonia, geregisseerd door Marleen Gorris. Van Warmerdam debuteerde in 1986 met Abel, waarvoor hij twee maal een Gouden K alf (de Nederlandse Oscar) won: voor de Beste Film en voor de Beste Regie. Kleine Teun, die in 1998 uitkwam, werd geselecteerd voor Un Certain Regard, een nevensectie van de officiele competitie op het Filmfestival van Cannes (Temmerman, 1998:404). Met zijn twee eerste speelfilms Abel en De noorderlingen zette Van Warmerdam een nieuwe toon voor de Nederlandse speelfilm, een toon die gekenmerkt wordt door absurde humor, een fenomeen dat voorheen nog niet in Nederlandse speelfilms voorgekomen was. Volgens Temmerman (1998:410) spelen hier “grappige emst (onder meer door de karikaturale ouderwetsheid van de dialogen) en grimmige treurigheid opnieuw een bevreemdend, absurd spel met elkaar,” volgens het recept dat Van Warmerdam al eerder in zijn twee eerste films toepaste
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callDisclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
