Abstract

Dış yardım literatürü genellikle dış yardımın etkinliğini kişi başına düşen milli geliri artırma kapasitesi olarak
 nitelendirir. Halbuki, dış yardımın etkinliğini sadece gelir artışı olarak düşünmek hem gelirin nasıl arttığını hem
 de nasıl dağıldığını göz ardı eder. Bu perspektif aynı zamanda dış yardımın sürdürülebirliği ve uzun vadede
 yardıma bağlı ekonomilerin kendi kendilerine yetebilecek noktaya gelebilme potansiyellerini de sorgulamaz.
 Bu makalede Kuzey Kıbrıs’a yapılan yardımın etkinliği hem geleneksel yardım-büyüme bağlamında, hem de de
 facto devlet-patron ilişkisi çerçevesinde politik ve ekonomik bağımlılık çerçevesinden değerlendirilmektedir.
 Türkiye’nin maddi yardımlarının yerel tüketim, dış ticaret ve bütçe harcamaları üzerindeki etkilerine bakıldığı
 zaman, yardımın kalkınma amaçlı kullanılmaktan ziyade, bütçe açığı kapatmak gibi geçici tampon amacı ile
 kullanıldığına dair bulgulara rastlanmaktadır. Bu durum, bağımlılığı daha da arttırmakta ve de facto-patron
 ilişkisini kronikleştirmektedir.

Full Text
Published version (Free)

Talk to us

Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have

Schedule a call