Abstract
Artykuł dotyczy tytułowej problematyki przeszukania w pomieszczeniach należących do kościołów i innych związków wyznaniowych oraz zatrzymania należących do tych podmiotów dokumentów i innych rzeczy. Poprzez analizę obowiązujących uregulowań prawnych publikacja zawiera próbę odpowiedzi na pytanie, czy rozwiązania normatywne istniejące w porządku prawa polskiego dopuszczają możliwość dokonywania przeszukiwań w obiektach sakralnych i innych pomieszczeniach należących do kościołów i innych związków wyznaniowych oraz, czy ewentualnie ujawnione w trakcie tych czynności pisma i dokumenty będące w posiadaniu podmiotów konfesyjnych podlegają jakiejkolwiek ochronie. Czy kościoły i inne związki wyznaniowe obowiązane są do wydawania na żądanie służb każdej, mogącej stanowić dowód w sprawie rzeczy, którą służby te wskażą, i czy same czynności przeszukania są uregulowane w sposób niebudzący wątpliwości i z pełnym poszanowaniem gwarantowanych konstytucyjnie praw jednostki?W artykule wskazano zagadnienia sporne i budzące zastrzeżenia oraz zawarto propozycję rozwiązań de lege ferenda.
Highlights
This article deals with the subject of searches in rooms belonging to churches and religious organizations and the detention of documents and other things belonging to these entities
By analysing the applicable legal regulations, the publication attempts to answer the question whether the normative solutions existing in the Polish legal order allow for the possibility of conducting searches in religious buildings and other premises belonging to churches and religious organizations, and whether any writings and documents held by confessional entities disclosed in the course of these activities are subject to any protection? Are churches and religious organisations obliged, at the request of the services, to issue any person who can provide evidence of the things which they indicate, and are the searches themselves regulated unambiguously and with full respect for the rights of the individual guaranteed by the Polish Constitution?
Sowiński P., Prawo świadka do odmowy zeznań w procesie karnym, Warszawa 2004
Summary
Analiza powyższych przepisów rodzi wątpliwości w dwóch zasadniczych aspektach: 1) w zakresie rozwiązań dotyczących stricte samej procedury przeszukania oraz 2) w zakresie odnoszącym się do tytułowych podmiotów kościelnych i związków wyznaniowych. Do wątpliwości odnoszących się do podmiotów konfesyjnych, zauważyć należy, iż zasadnicza wątpliwość dotyczy kwestii podstawowej, a mianowicie tego, czy przeszukanie pomieszczeń należących do kościołów i innych związków wyznaniowych oraz zatrzymanie znalezionych tam dokumentów i innych przedmiotów są w ogóle prawnie dopuszczalne. 217 k.p.k. ustawodawca wyraźnie stwierdza, że rzeczy mogące stanowić dowód w sprawie należy wydać na żądanie stosownych podmiotów, przy czym nie czyni tu żadnych wyjątków w zależności od miejsca znajdowania się rzeczy, to wszystkie wskazane wyżej przesłanki analizowane we wzajemnym ze sobą powiązaniu prowadzą do wniosku, że w aktualnym stanie prawnym nie ma podstaw, które wykluczałyby możliwość dokonania przeszukania w obiektach należących do kościołów i innych związków wyznaniowych. Ani Kodeksy prawa kanonicznego Kościoła katolickiego, ani też prawo wewnętrzne innych kościołów czy związków wyznaniowych nie przynależą do określonych w art. A więc np. urzędowe dokumenty kościelne czy też urzędowe dokumenty należące do związków wyznaniowych, nie mając statusu dokumentów zawierających wskazane, ustawowo uznane tajemnice, ani też nie będąc dokumentami o charakterze osobistym, z żadnej ochrony nie korzystają
Sign-in/Register to view highlights & summary Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callDisclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
