Abstract
This article provides an in-depth analysis of the problem of the temporary seizure of a movable monument in the Polish law. One of the purposes of this text is to prove that the institution of the temporary seizure of a movable monument is an example of the measure of a conservation supervision with one of the highest levels of interference in the ownership of monument in the Polish legal system. Currently the issues related to the temporary seizure of a movable monument are regulated by the act on the protection and guardianship of monuments. The first legal act which regulated these issues was the decree of the Regency Council on the protection of monuments of art and culture of 31 October 1918. The analysis of the historical legal acts, as well as legal acts in force, proved that temporary seizure of a monument resulted in a temporary loss of possession and use of a particular monument. However, this measure of a conservation supervision is not an ultima ratio measure, which deprives the ownership of movable monument in a complete manner.
Highlights
Historyczne regulacje dotyczące czasowego zajęcia zabytku ruchomegoWywłaszczenie zabytku mogło nastąpić w przypadku zagrożenia niebezpieczeństwa jego zniszczenia, uszkodzenia lub wywozu za granicę, a zarządzenia wydane na podstawie art
Jeden z najwybitniejszych elegików rzymskich – Owidiusz – powiedział niegdyś, iż „factum obiit, monumenta manent”, co się tłumaczy, że czyn mija, pomniki pozostają
Możliwość czasowego zajęcia zabytku ruchomego pozwalała na jego tymczasowe przekazanie do instytucji państwowych, w celu zapobiegnięcia wystąpienia zagrożenia w postaci m.in. zniszczenia, kradzieży czy też nielegalnego wywozu danego zabytku
Summary
Wywłaszczenie zabytku mogło nastąpić w przypadku zagrożenia niebezpieczeństwa jego zniszczenia, uszkodzenia lub wywozu za granicę, a zarządzenia wydane na podstawie art. W przypadku uzasadnionej obawy zniszczenia, uszkodzenia lub wywiezienia zabytku bez zezwolenia za granicę bądź też niezapewnienia zabytkowi, pomimo wezwania ze strony organu służby konserwatorskiej, należytych warunków konserwacji, na podstawie art. Uszkodzenia lub wywiezienia dobra kultury bez zezwolenia za granicę, dodatkową przesłanką determinującą czasowe zajęcie zabytku, okazał się być fakt „niezapewnienia, pomimo oficjalnego wezwania, należytych warunków konserwacji”[23]. W tej samej ustawie, prawodawca nie uregulował odrębnego przepisu, który odnosiłby się do kwestii ustania zagrożenia wobec danego zabytku, a tym samym nie rozstrzygnął na jakiej podstawie i w jakich okolicznościach powinno dojść do przywrócenia status quo ante, sprzed momentu zajęcia zabytku ruchomego. Ustawa o ochronie dóbr kultury obowiązywała do 17.11.2003 r., tj. do momentu wejścia w życie ustawy z 23.07.2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami[32] (dalej: u.o.z.o.z.)
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callDisclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
