Abstract
<p>Celem artykułu jest ukazanie aranżacji przestrzeni w szpitalu oraz sposobów spędzania czasu wolnego przez hospitalizowane dzieci. Badania własne są częścią większego projektu przeprowadzonego na potrzeby rozprawy doktorskiej, dotyczącej doświadczania rodzicielstwa w sytuacji choroby kardiologicznej dziecka. W artykule zaprezentowano szpital jako instytucję totalną oraz zamieszczono fotografie szpitalnych pomieszczeń i fragmenty narracji rodziców ilustrujące zagospodarowanie „pustego” czasu pacjentów na oddziale. Sposób organizacji przestrzeni, barwne korytarze, wyposażenie czy właściwe wypełnianie czasu wolnego mogą pomóc małym pacjentom przezwyciężyć trudny dla nich czas. </p>
Highlights
Instytucja szpitalna to jedna z najważniejszych jednostek organizacyjnych w systemie opieki zdrowotnej
Specyficzne warunki hospitalizacji, obraz cierpienia innych pacjentów, rygor szpitalny, podporządkowanie się decyzjom personelu medycznego, ograniczona aktywność ruchowa, rutyna oraz wszechogarniająca nuda utrudniają zaspokojenie wielu ważnych potrzeb w okresie dzieciństwa, a więc bliskości emocjonalnej, poczucia bezpieczeństwa, stymulacji poznawczej i ruchowej, zabawy czy nauki (Jakoniuk-Diallo, Kubiak 2011, s. 76–77; Bednarek, Machul 2013, s. 163)
Dodatkowo specjalne pokoje wyposażone w zabawki, gry planszowe, książki czy inne pomoce są sposobem na nudę i bezczynność na oddziałach dziecięcych (Piskorz-Ogórek 2014, s. 19–20)
Summary
Gdy czasem spoglądałam z naszego ósmego piętra na ruchliwą ulicę, (...) momentami łapałam się na wrażeniu, że tamten świat za oknem jest nieprawdziwy. Jego obowiązkiem jest współpracowanie z personelem medycznym oraz ścisłe przestrzeganie obowiązujących reguł i zasad, które szpital przyjął w celu szybkiego powrotu do zdrowia Drobne zabiegi i niektóre badania są wykonywane przy otwartych drzwiach gabinetów zabiegowych bądź sal chorych, wewnętrzne ściany między salami są częściowo przeszklone, czasami załatwianie potrzeb fizjologicznych odbywa się w sali, ciało pacjentów podczas badań jest odsłaniane w obecności współlokatorów oraz publicznie omawiany jest przypadek chorego. Podstawową cechą klinicznego świata jest specyficzna relacja pomiędzy personelem medycznym (grupa nadzorców) a pacjentami (podwładnymi), opierająca się na ogromnym dystansie społecznym wynikającym z oficjalnego nakazu. Lekarz posiadający wiedzę i w pewnym sensie władzę, a także umiejętności i predyspozycje medyczne ma przewagę nad chorym, który w procesie leczenia zobligowany jest do całkowitego poddania się jego mądrości To od nich w głównej mierze zależy, czy mali pacjenci poradzą sobie z pobytem w instytucji totalnej
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Free) 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a call
