Abstract
In contemporary civilistic literature a lot of space is devoted to the legal character of forgiveness. In the article I join the opinion that forgiveness is not the legal activity, but it also does not constitute a purely internal emotional act, but is the externalized, perceptible for the third parties manifestation of this state. The main subject of my interest is, however, the issue of the legal meaning of forgiveness, that is legal steps, which were assigned by the legislator. They are based on the fact that after the forgiveness is made, you can no longer cancel the donation, the testator cannon disinherit the heir, and the court cannot consider the heir as unworthy. In this article I pose and justify the thesis that these are too far-reaching consequences, because I think that despite the forgiveness which was made, the donor should maintain the right to cancel the donation, and the testator to make the disinheritance. I believe that forgiveness is one thing, and resignation from applying the sanction punishment) – the other; the first one does not have to entail the other. This may also be proven by the view of Seneca mentioned by me, who stated that it would be contradictory with the nature of the stoic sage to pardon the deserved punishment – such understood forgiveness is contrary to the justice and it denies its essence.
Highlights
Prawny charakter przebaczenia jest w literaturze polskiej sporny. Nie budzi, co prawda, wątpliwości stwierdzenie, że dokonanie skutecznego przebaczenia nie wymaga tego, ażeby przebaczający działał w zamiarze, a nawet ze świadomością wywołania skutków prawnych, gdyż te powstają z mocy ustawy.
Że na gruncie aktualnego stanu prawnego istoty przebaczenia należy upatrywać w odpowiednim stanie uczuciowym darczyńcy albo spadkodawcy, ale za najbardziej poprawne uważam stanowisko, w myśl którego przebaczenie – z prawnego punktu widzenia – jest nie tyle samym owym stanem uczuciowym, ile uzewnętrznionym przejawem tego stanu.
Zastrzeżeń tych nie podzielają jednak inni autorzy, którym nie przeszkadza to, ażeby taka dostrzegalna dla wszystkich, skrajna niewdzięczność obdarowanego miała być przekreślona aktem uczuciowym darczyńcy; twierdzą oni zatem, że skuteczne – a więc pozbawiające spadkobierców darczyńcy prawa do odwołania darowizny – przebaczenie może mieć miejsce także wówczas, gdy „darczyńca umrze dopiero po kilku minutach od zadania mu przez obdarowanego śmiertelnych ciosów i w tym krótkim czasie, działając z dostatecznym rozeznaniem, przebaczy obdarowanemu”[15].
Summary
Prawny charakter przebaczenia jest w literaturze polskiej sporny. Nie budzi, co prawda, wątpliwości stwierdzenie, że dokonanie skutecznego przebaczenia nie wymaga tego, ażeby przebaczający działał w zamiarze, a nawet ze świadomością wywołania skutków prawnych, gdyż te powstają z mocy ustawy. Że na gruncie aktualnego stanu prawnego istoty przebaczenia należy upatrywać w odpowiednim stanie uczuciowym darczyńcy albo spadkodawcy, ale za najbardziej poprawne uważam stanowisko, w myśl którego przebaczenie – z prawnego punktu widzenia – jest nie tyle samym owym stanem uczuciowym, ile uzewnętrznionym przejawem tego stanu.
Sign-in/Register to view highlights & summary Sign-in/Register to access full text options 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callDisclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
