COVID-19 Pandemisi Döneminde Beslenme ve Diyetetik Bölümü Öğrencilerinin Yaşam Doyumu Düzeyi ve Ortoreksiya Nervoza Eğilimi Arasındaki İlişkinin Belirlenmesi ve Besin Seçimi ve Tüketim Sıklığı Açısından Farklılıkların Değerlendirilmesi: Kesitsel Çalışma

Abstract

Amaç: Bu çalışmada, diyetisyen adayı öğrencilerinin ortoreksiya nervoza (ON) eğilimi ile yaşam doyum düzeyleri arasındaki ilişkinin araştırılması ve besin tercihleri ve tüketim sıklıklarının hem ON eğilimi hem de yaşam doyumu düzeyine etkilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Tekirdağ Namık Kemal Üniversitesi Beslenme ve Diyetetik Bölümünde öğrenim gören 283 öğrenci araştırmaya dâhil edilmiştir. Yaşam Doyumu Ölçeği, ORTO-11 Ölçeği, Besin Tüketim Sıklığı Anketi ile sosyodemografik bilgileri içeren kişisel bilgi formu katılımcılara 'Google Dokümanlar' üzerinden sunularak veriler toplanmıştır. ON değişkeni ile yaşam doyumu değişkeni arasındaki ilişkinin belirlenmesinde Spearman korelasyon analizi kullanılmıştır. İkili grup değişkenlerin karşılaştırmalarında t-testi ya da Mann-Whitney U testi, çoklu karşılaştırmalar için tek yönlü varyans analizi testi kullanılmıştır. Bulgular: Araştırmaya dâhil olan diyetisyen adayı öğrencilerin %64,7'sinin ortorektik eğilimler gösterdiği saptanmıştır. Öğrencilerin ON eğilim düzeylerinin: 1) Yemek yerken kalori hesabı yapanlarda yapmayanlara kıyasla; 2) Şişmanlama endişesi olanlarda olmayanlara kıyasla; 3) İkinci sınıfta öğrenim görenlerde 3. sınıftakilere kıyasla; istatistiksel olarak anlamlı derecede daha yüksek olduğu saptanmıştır. Öğrencilerin yaşam doyumu düzeylerinin ortalama bir değere sahip olduğu bulunmuştur. Yaşam doyumu ve ON eğilimi arasında anlamlı bir ilişki durumu bulunamamıştır. Tam yağlı yoğurt, kuru baklagil, zeytinyağı, sütlü tatlı ve alkol tüketimi ile ON eğilimi arasında; dana eti, domates ve havuç tüketimi ile de yaşam doyumu düzeyi arasında anlamlı olarak farklılık olduğu saptanmıştır. Sonuç: Koronavirüs hastalığı-2019 pandemisi döneminde, diyetisyen adayı öğrencilerin ortorektik yeme davranışları yaşam doyumu düzeyi arasında anlamlı bir ilişki durumu saptanamazken, bazı besinlerin tüketim sıklığının ON eğilimi ve yaşam doyumu üzerinde etkisi olduğu görülmüştür.