Comparison of the Rate of Empathy of Dental Students and Dentists with Drug Addicted Dental Patients in Isfahan, Iran, in 2018: A Descriptive Cross Sectional Study

Abstract

مقدمه: ارﺗﺒﺎط و درك ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ارایه دﻫﻨﺪگان ﺧﺪﻣﺎت ﺳﻼﻣﺖ دﻫﺎن و مراجعه‌کنندگان، ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﺟﺪي ﻧﻈﺎم آﻣﻮزﺷﻲ دﻧﺪانﭘﺰﺷﻜﻲ قرار دارد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی و مقایسه میزان همدلی دندان‌پزشکان و دانشجویان دندان‌پزشکی شهر اصفهان با مراجعه‌کنندگان معتاد به مواد مخدر در سال 1397 بود. مواد و روش‌ها: جامعه آماری این مطالعه توصیفی- مقطعی را دانشجویان دندان‌پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان) و دندان‌پزشکان شاغل در کلینیک‌های دندان‌پزشکی شهر اصفهان تشکیل داد که از هر گروه 100 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. داوطلبان پرسش‌نامه‌ای دو قسمتی شامل اطلاعات فردی و پرسش‌نامه استاندارد همدلی Jefferson (Jefferson Scale of Empathy یا JSE) را تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های 2 χ، Fisher's exact، Independent t، Linear regression و ضریب همبستگی Pearson مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها : میزان همدلی دندان‌پزشکان با افراد معتاد، به طور معنی‌داری بیشتر از دانشجویان دندان‌پزشکی بود (001/0 > P). میانگین متغیر همدلی با افراد معتاد، در هیچ‌کدام از گروه‌های دانشجویان و دندان‌پزشکان بین مردان و زنان یا افراد مجرد و متأهل اختلاف معنی‌داری را نشان نداد (050/0 P، 271/0 = r)، اما در گروه دندان‌پزشکان، بین متغیر سن و میزان همدلی رابطه معنی‌داری مشاهده نشد (780/0 = P). بر اساس نتایج آزمون Linear regression، میزان همدلی دندان‌پزشکان با افراد معتاد بیشتر از دانشجویان بود (001/0 > P)، اما هیچ‌کدام از متغیرهای زمینه‌ای سن، جنسیت، سابقه شغلی و وضعیت تأهل، تأثیر معنی‌داری بر همدلی نداشت (050/0 < P). نتيجه‌گيري : اگرچه نمره همدلی دندان‌پزشکان با افراد معتاد به طور معنی‌داری بیشتر از دانشجویان دندان‌پزشکی بود، اما نمره همدلی هر دو گروه در وضعیت متوسطی قرار داشت. بنابراین، برنامه‌ريزان آموزش دندان‌پزشكي باید جهت افزايش همدلي با افراد معتاد، برنامه‌هاي هدفمند را به دوره آموزشی دندان‌پزشکی وارد کنند.