Abstract
In this paper the author attempts to define the otherness of common law legal norm in relation to that of a civilian one, through the analysis of differences identified in their formation and language. The first part deals with similarities and discrepancies in the process of creating a legal norm within two major legal families, examining the operational particularities of the two fundamentally different norm-creators. In this respect, the paper presents essential dissimilarities between the activities of a parliament as a legislator, opposed to an Anglo-American court as a creator of a binding precedent. The second part is dedicated to the analysis of the language of legal norm in two major European legal systems. The paper examines the language structure both in common law and civilian legal norms, as well as its limitations based on the particularities of forums in which they were created: the parliament and the court.
Highlights
Analizom načina upotrebe jezika u definisanju pravne norme na Ostrvu i na Kontinentu dolazi se i do daljeg iščitavanja razlika koje među njima postoje
Analizom razlika u načinima nastanka, odnosno u jeziku pravne norme na Ostrvu i na Kontinentu, pokušalo se da se utvrdi suštinska drugost common law pravne norme u odnosu na onu evropsko-kontinentalnu
In this respect, the paper presents essential dissimilarities between the activities of a parliament as a legislator, opposed to an Anglo-American court as a creator of a binding precedent
Summary
Kao i ona kontinentalna, rezultat je jasnog dijalektičkog odnosa kako između različitih ansambala u okviru organa ovlašćenog za donošenje same norme (normotvorca), tako i između njenog donosioca i onoga na koga se norma odnosi. Izraz usklađenog uticaja glasa naroda (vox populi) u kreiranju opšteobavezujuće norme, kako kod kontinentalnog zakonodavca tako i kod višeg common law suda, otkrivamo i u istovetnoj nesputanosti donosioca, odnosno okolnosti da u obe evropske porodice prava njen stvaralac nije omeđen čak ni svojim prethodnim pravnim shvatanjima. Kako savremeni evropski postupak definisanja pravne norme ne poznaje njen oktroisani koncept, u oba slučaja je cilj procesno slabije strane (opozicije, odnosno stranke u postupku) da izvrši uticaj na članove presudnog normativnog ansambla ne bi li modifikovali predloženo ili postojeće pravilo u korist rešenja koje je, prema mišljenju slabije strane ovog dijaloga, smislenije, pravičnije, celishodnije i ovome slično. Dodatni primer podudarnosti metodologije donošenja pravne norme između kontinentalnog zakonodavca i common law suda otkrivamo i u teksturi ansambla normativnog dijaloga koji u tom postupku ima presudnu ili „završnu“ reč: skupu onih čija je volja jedino relevantna za oblikovanje konačnog sadržaja opšteobavezujućeg diskursa (normativnog teksta). Dok je na Kontinentu to najčešće većina u odnosu na kvorum predstavničkog tela, u slučaju normi common law prava to je većina sudskog veća koje u konkretnom slučaju poslednje odlučuje.
Sign-in/Register to view highlights & summary Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callDisclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
