Célestin e Élise Freinet: unha pedagoxía do século xx que se renova no presente

Abstract

Célestin Freinet, cunha inquedanza intelectual, emocional e social extraordinaria, levou adiante unha intensa acción pedagóxica entre 1920 e 1966. Fíxoo con capacidade renovadora das escolas ao propoñer novas técnicas, instrumentos e recursos didácticos e novas orientacións de filosofía educativa, a partir dunha intensa experimentación práctica, constantemente reflexionada e teorizada, fusionando niso aspectos da corrente escolar socialista, do pragmatismo deweyano, do activismo da Escola Nova, do vitalismo filosófico, da Gestalt e aínda do condutismo e do construtivismo psicolóxico. Mediante a construción e renovación dunha dinámica rede de profesorado presente no conxunto do territorio francés e en diversos estados e nacións (desde o Xapón ao Senegal, desde México ata Italia) a Pedagoxía Freinet continua sendo hoxe unha orientación innovadora e de futuro, ao dar vida a valiosas prácticas escolares. O presente texto procura realizar unha presentación global e sistemática desta orientación pedagóxica, tendo en consideración a súa evolución no tempo e como actualmente se define, ao ter considerado tanto as análises críticas realizadas desde o pensamento pedagóxico que a analiza, como o seu propio dinamismo.