Abstract
Artykuł analizuje rysunki przedstawiające zniszczoną Warszawę, powstałe bezpośrednio po drugiej wojnie światowej, zwracając szczególna uwagę na rozróżnienie pomiędzy ruinami a gruzem, oraz wzajemną relację pomiędzy dwoma pojęciami. Już w 1945 roku Muzeum Narodowe w Warszawie zorganizowało wystawę rysunków i gwaszy zatytułowaną „Ruiny Warszawy”, a cykl rysunków Tadeusza Kulisiewicza pt. „Warszawa 1945” należy do najżywiej dyskutowanych prac tego czasu. Przedstawienia zrujnowanego miasta ujmuję więc w kontekście współczesnych im praktyk muzealnych, jaki i poezji oraz prozy opłakującej Warszawę, poddając refleksji sposoby w konstruowania obrazu heroicznych ruin z warszawskiego gruzu.
Sign-in/Register to access full text options 
Talk to us
Join us for a 30 min session where you can share your feedback and ask us any queries you have
Schedule a callDisclaimer: All third-party content on this website/platform is and will remain the property of their respective owners and is provided on "as is" basis without any warranties, express or implied. Use of third-party content does not indicate any affiliation, sponsorship with or endorsement by them. Any references to third-party content is to identify the corresponding services and shall be considered fair use under The CopyrightLaw.
